زمینه و هدف: ویژگیهای رشدی کودکان با کیفیت زندگی والدینشان ارتباط دارد. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی ارتباط رشد حرکتی و شاخص توده بدنی کودکان با کمتوانیذهنی با کیفیت زندگی والدین آنها بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نمونه آماری، از میان همه دانشآموزان با کمتوانیذهنی خفیف (بهره هوشی 70-50) مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر اراک در سال تحصیلی 95-1394، بر اساس فرمول کوکران و بهصورت هدفمند انتخاب شد که سرانجام 127دانشآموز و والدین آنها همکاری کردند. رشد حرکتی، کیفیت زندگی و قد و وزن، به ترتیب با استفاده از شکل کوتاه آزمون تبحر حرکتی برونینکز اوزرتسکی، پرسشنامه اساف 12، مترنواری نصبشده روی دیوار و ترازوی دیجیتالی اندازهگیری شد. دادهها توسط نرمافزار اسپیاساس نسخه 23 و در سطح معناداری 05/0 با استفاده از ضریب همبستگی تفکیکی و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شد.
یافتهها: رشد حرکتی کودکان با کمتوانیذهنی ). شاخص توده بدنی کودکان با کیفیت زندگی والدین آنها ارتباط معناداری ندارد (83/0=P).
نتیجهگیری: احتمالا تقویت رشد حرکتی کودکان باعث ارتقای کیفیت زندگی والدین میشود، بنابراین تمرکز بر رشد حرکتی کودک، ضمن اثرگذاری درونفردی، یک راهکار درمانی برای ارتقای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی والدین کودکان با کمتوانیذهنی خواهد بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |