از حدود سه دهه پیش که تحقیق در مورد نظریه ذهن کودکان آغاز شده، این حیطه­ی پژوهش به عنوان یک حیطه­ تاثیرگذار در مطالعات روان­شناسی تحولی ادامه یافته است. نظریه ذهن توانایی اسناد دادن حالات ذهنی (از قبیل باورها، امیال، عواطف و اهداف) به خود و دیگران و استفاده از این اطلاعات در پیش­بینی و تفسیر رفتارهاست. غالباً نظریه ذهن کودکان به­وسیله تکالیف استاندارد باور کاذب سنجیده می­شود. توانایی نظریه ذهن یک مولفه کلیدی برای تعامل اجتماعی موفقیت آمیز است. بعضی از پژوهشگران فرض می­کنند که درک باور کاذب از سوی کودکان باعث عملکرد اجتماعی مناسب از سوی آنان می شود. در این مقاله  که از نوع مروری می­باشد، سعی بر آن شده است که نظریه ذهن و خاستگاه آن، ابزارهای سنجش آن و همچنین پژوهش­­های انجام شده در مورد توانایی نظریه ذهن در کودکان با نیازهای ویژه مورد بحث قرار گیرد. علاوه بر این، رابطه ی نظریه ذهن و کفایت اجتماعی را که یکی از مولفه های تاثیرگذار در ایجاد روابط اجتماعی مطلوب است مورد بحث قرار می دهیم.