مشکلات رفتاری بین کودکان آسیب دیده‌ی شنوایی صرف نظر از روش ارتباطی بسیار معمول و قویاً با سبب‌شناسی ناشنوایی مرتبط است. به نظر می‌رسد ارتباط مؤثر و روان بین والدین با کودکشان در خلال سال‌های آغازین کودکی (خواه زبان اشاره یا گفتاری) در بهزیستی روان‌شناختی در سرتاسر کودکی و پس از آن مهم است. بنابراین، یکی از مهم ترین نقش‌های روان‌شناسان و دیگر متخصصانی که با خردسالان آسیب دیده‌ی شنوایی کار می‌کنند بالا بردن رشد مهارت‌های ارتباط مثبت و مؤثر به محض شناسایی آسیب شنوایی است. هنگام بروز مشکلات رفتاری جدی لازم است خانواده‌ها به خدمات متخصصان ماهر و دوره دیده که نسبت به نیازهای خاص کودکان آسیب دیده‌ی شنوایی موقع‌شناس و حساس هستند، دسترسی داشته باشند. این مقاله به بررسی اختلالات رفتاری معمول در کودکان ناشنوا می‌پردازد.