زمینه: هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان رضایت از زندگی دانش‌آموزان با و بدون آسیب بینایی بود.

روش: نمونه پژوهش 120 (56 پسر و 64 دختر) دانش‌آموز مدارس تلفیقی مقطع راهنمایی و دبیرستان در سال تحصیلی 91-1390 در شهر شیراز بود که 60 دانش‌آموز آسیب دیده بینایی و 60 دانش‌آموز بدون آسیب بینایی را شامل می‌شد. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مقیاس چندگانه رضایت از زندگی (هیوبنر، 2001) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل انجام شد.

یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که 2 گروه دانش‌آموزان با و بدون آسیب بینایی در هیچ‌یک از مولفه‌های رضایت از زندگی (خانواده، دوستان، مدرسه، محل زندگی و خود) و کل رضایت از زندگی تفاوت معناداری ندارند. یافته‌ها همچنین نشان داد که میزان رضایت از زندگی در دو جنس یکسان است.