دانشگاه علامه طباطبایی ، elhamtavakoli1988@gmail.com
چکیده: (۷۴۴۰ مشاهده)
زمینه: داشتن ارتباطات اجتماعی مناسب از مهمترین مؤلفههای شخصیت سالم است. همه نظریهها و مکاتب روانشناسی درباره اهمیت ارتباطات اجتماعی بحث کردهاند. دلبستگی یکی از برجستهترین مفاهیم روانشناسی معاصر است که به فرایند شکلگیری پیوندهای عاطفی اشاره دارد. روابط کودک با مراقبان در سالهای نخستین زندگی به تشکیل الگوهای روانی ویژه ای منجر میشود که مبنای روابط بین فردی در بزرگسالی است.
نتیجه گیری: مشکلات بینایی با محدود و دگرگون کردن دامنه تجربههای کودکان بر روی توانایی حرکت به اطراف، میزان کنترل محیط و ارتباط با آن، رشد شناختی و عاطفی این گروه تأثیر منفی میگذارد، بنابراین فقدان فرصت برای تجربه کامل در محیط، میتواند رشد شخصی و اجتماعی کودک با آسیب بینایی را با کاستیهایی رو به رو کند و به احساس بیکفایتی، وابستگی، عزت نفس پایین و سرانجام به مشکلات رشد اجتماعی، عاطفی و فردی منجر گردد. در این مقاله تلاش شده است تا با مروری بر ادبیات حوزه نابینایی، چگونگی رشد اجتماعی کودکان با آسیب بینایی از دیدگاه دلبستگی بررسی شود.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
عمومي دریافت: 1392/11/20 | ویرایش نهایی: 1395/9/11 | پذیرش: 1393/6/16 | انتشار: 1394/6/15 | انتشار الکترونیک: 1394/6/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول