1- ، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده: (2199 مشاهده)
بدیهی است تجربه های اجتماعی شدن در مؤسسههای آموزشی یعنی مدارس شکل میگیرد ، اگر چه بیشترین آموزش جهت یافته حرفهای (شغلی) در مقطع دبیرستان آموخته میشود ، از طرف دیگر عملکرد رضایت بخش در تکالیف کلاسی در این ارتباط به رشد کافی مهارتهای بین فردی ، شناختی ، توانایی انجام حرکات ظریف و استفاده از دستها حینکارهای دستی بستگی دارد و طبیعتا برای افرادی که اختلالات مزمن هیجانی ، فیزیکی دارند برنامههای آموزشی حرفهای میتواند تنش زا باشد ؛ چرا که پایه اصلی مهارتها در آنها به خوبی رشد نکرده است. چرا که افراد جامعه ، اطرافیان و خانواده معلول با حمایتهای بیش از حد خود فرصتهای مناسب برای حل مسئله ، تصمیمگیری، رشد مهارتهای درکی و مهارتهای بین فردی و دستی را تا رسیدن به ظرفیت کامل آن حذف کنند و بدتـرین حالـت زمانی است کـه مسـوولیت نگـهداری کودک را به یک فرد مثل پرستار محول می کنند و با این کار بیش از پیش فرد معلول در انجام فعالیتهایی مثل مراقبت از خود محدود شده و فرصت کسب تجربه در این گونه فعالیتها کاهش مییابد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
توان بخشي دریافت: 1398/11/16 | پذیرش: 1398/11/27 | انتشار: 1398/11/27 | انتشار الکترونیک: 1398/11/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول