زمینه: کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با مشکلات سازشی بسیاری و در پی آن والدین با مشکلات بهداشت روانی بیشتری مواجهاند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تنیدگی و سبکهای مقابلهای مادران با رفتار سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم بود.
روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه مادران و معلمان کودکان با اختلال طیف اتیسم مشغول به تحصیل در آموزشوپرورش استثنایی و مراکز تحت پوشش بهزیستی در استان گلستان بود. با روش نمونهگیری در دسترس 50 مادر و معلم کودکان با اختلال طیف اتیسم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس رفتار انطباق واینلند(1965)، پرسشنامه سبکهای مقابلهای لازاروس (1988) و مقیاس تنیدگی والدینی بری و جونز(1995) بود. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بین متغیر تنیدگی مادران و رفتار سازشی در کودکان با اختلال طیف اتیسم ارتباط منفی و معنادار وجود دارد، همچنین استفاده از راهبرد مقابلهای مسئلهمدار با رفتار سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم رابطهای مثبت و معنادار دارد، اما بین استفاده از راهبرد مقابلهای مسئلهمدار با تنیدگی مادران رابطه معناداری مشاهده نمیشود، ولی راهبرد مقابلهای هیجانمدار با تنیدگی مادران رابطهای مثبت و معنادار دارد (05/0>P).
نتیجهگیری: رفتارهای سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم ارتباط تنگاتنگی با سلامت روانی والدین دارد، بنابراین نوع برخورد و تنیدگیهای والدین ناشی از مشکلات این کودکان میتواند پیشبینیکننده رفتارهای سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم باشد. در نتیجه توجه به حوزه سلامت روانشناختی والدین این کودکان بسیار مهم است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |