، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده: (2297 مشاهده)
مسایل بحث برانگیز جاری کار پناهگاهی در مقابل اشتغال حمایتی بحث اصلی در مورد اشتغال افراد با ناتوانیها بر این موضوع تأکید میکند که آیا این افراد باید به صورت پناهگاهی یا در مراکز یکپارچهسازی شده کار کنند و در هر صورت چه نقشی در این میان داشته باشند. اکثر بزرگسالان با ناتوانیهای شدید در مراکز جداسازی شده همچون کارگاههای افراد با ناتوانیها با دستمزد و مزایای خوب، به سمت فقر و وابستگی که در حال حاضر دامنگیر آنهاست،نخواهند رفت پناهگاهی به سر میبرند(آلبین و رودز،1993)،ولی باید یادآوری کرد که افراد بزرگسال زیادی با عقبماندگیذهنی خفیف (دیویس،1994)با نابینایی(سیسون و بابیو،1992)نیز در کارگاه های پناهگاهی هستند که تعداد آنها به سرعت از سال 1971 که 160/000نفر بود در حال افزایش است. کار پناهگاهی به علت بهرهکشی اقتصادی از کارگران مورد انتقاد قرار گرفته است، چون افراد با ناتوانیها هیچگونه دستمزد یا مزایایی دریافت نمیکنند و هیچ فرصتی برای پیشرفت یا مشاغل مشخص ندارند یکی از مؤلفههای اصلی کار پناهگاهی آن است که میتوان به افراد کمتر از حداقل دستمزد پرداخت کرد،زیرا در مقایسه بامیزان تولید«معمولی»که معیار عملکرد است،کار فرد دارای ناتوانی براساس سطح تولید تعیین میشود. برای مثال،اگر در شرایط محصور،کارگران متفرق و پراکنده شوند،آیا باید آن را محصور پراکنده نامید یا مجموعهای از جاگماریهای شغلی انفرادی؟اگر دو کارمند با ناتوانیها در یک ساختمان اما در دو اتاق مجزا و به هم چسبیده کار کنند،آیا این حالت جاگماری شغلی انفرادی است یا اگر کارفرمایان،همکاران،مشتریان و دیگر افراد جامعه ببینند که افراد با ناتوانیها میتوانند کار خود را به خوبی انجام دهند در این صورت بیشتر احتمال دارد که آنها را بهعنوان افرادی برابر بپذیرند.
نوع مطالعه:
ترجمه (پایان پذیرفته است) |
موضوع مقاله:
توان بخشي دریافت: 1398/11/25 | پذیرش: 1398/11/26 | انتشار: 1398/11/26 | انتشار الکترونیک: 1398/11/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول