Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

درخودماندگی‌ نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علت اصلی اختلال ناشناخته است و وضعیت اقتصادی،اجتماعی،سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز آن ندارد. گفته می‌شود که برخی از علائم بیماری درخودماندگی نظیر اختلال توجه و نیز حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد در افراد درخودمانده به دلیل وجود اختلال در دستگاه شنوایی آنها و وجود اختلالات پردازش‌ مرکزی شنوایی است(انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران). ممکن است که فقدان درک معانی گفتار در فرد درخودمانده از سوی دیگران به‌گونه‌ای تعبیر شود که‌ او نمی‌خواهد به حرف دیگران گوش دهد و از آنها اطاعت کند.درحالی‌که او اصلا"قادر به فهم مطالب‌ گفته‌شده نیست. هرچه کودک‌ درخودمانده بتواند اطلاعات شنیداری را بهتر پردازش نماید،خیلی بهتر می‌تواند محیط اطراف خود را از لحاظ اجتماعی و علمی درک نماید و هرچه شناخت ما از کودک درخودمانده بیشتر باشد بهتر می‌توانیم‌ راهکارهای مناسب برای ایجاد رفتارهای مطلوب را در این کودکان شناسایی نماییم. ازاین‌رو،روش‌های مختلفی از صوت‌درمانی طراحی گشته‌اند تا موجب بهبود عملکرد شنوایی افراد درخودمانده شوند.از آن جمله: تکنیک آموزش یکپارچگی شنوایی  که توسط گای برارد طراحی شد را می‌توان نام برد.

واژه‌های کلیدی: پردازش شنیداری افراد درخودمانده، کودکان، درخودماندگی، درمانی، صوت درمانی در درمان کودکان، پردازش اطلاعات شنیداری در هیپوکامپ، پردازش اطلاعات شنیداری، کودک درخودمانده، افراد درخودمانده، شنوایی

     

---