پژوهش و برنامه ریزی آموزشی ، mahyarebarhimi@yahoo.com
چکیده: (4572 مشاهده)
زمینه: فراگیری زبان روندی طبیعی رشد و منحصر به انسان خردمند است که بر اساس آن کودک زبان مادری خود را به عنوان زبان اول فرامیگیرد. سادهترین نظریۀ رشد زبان آن است که کودکان زبان را از راه تقلید زبان بزرگسالان میآموزند. احتمال دیگر آن است که کودکان زبان را از راه شرطیسازی فراگیرند. چامسکی فرضیۀ ذاتی بودن زبان را پیشنهاد کرد. پیاژه اعتقاد داشت زبان فرآیندی شناختی و محصول رشد هوش عمومی است. به نظر ویگوتسکی اگرچه کودکان پایههای شناختی ذاتی برای فراگیری زبان دارند رشد زبان برای بیان کارکردها است. سرانجام آن که پیوندگرایان بر این باور هستند کودکان بدون حتی فهمیدن قواعد یا حتی بدون وجود قواعد زبان را فرامیگیرند.
نتیجهگیری: اگرچه پژوهشهای زیادی انجام شده هنوز دقیقاً مشخص نیست کودکان چگونه در شاهکار قابل توجه فراگیری زبان موفق میشوند. برخی تلاشها برای مرتبط کردن رشد زبانی و شناختی با استفاده از مراحل پیاژهای ناموفق بوده. پیشرفتهای عمدهای در درک رشد زبانی و شناختی رخ داده اما این پیشرفتها رابطۀ نزدیکی را نشان ندادهاند. با توجه به وضعیت دانش امروز، انتخاب قاطعانه از نظریههای مختلف امکانپذیر نیست. منطقی به نظر میرسد که ترکیبی از مهارتهای تقلیدی، ابزار فراگیری فطری زبان، رشد شناختی و تعاملات ارتباط اجتماعی به رشد زبان کمک کنند. این مقاله مروری است بر نظریههای رشد و فراگیری زبان در کودکان.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
مشکلات يادگيري دریافت: 1396/12/19 | ویرایش نهایی: 1398/10/10 | پذیرش: 1397/7/14 | انتشار: 1398/1/18 | انتشار الکترونیک: 1398/1/18
ارسال پیام به نویسنده مسئول