تدریس گروهی یکی از راهبردهای آموزشی مؤثر به دانش آموزان دارای نیازهای ویژه در نظام آموزش فراگیر است. آموزش فراگیر رویکردی مبتنی بر عادی­سازی است و هدف آن آماده کردن فرد با نیازهای ویژه برای زندگی مناسب در جامعه می باشد.در آموزش فراگیر دانش آموزان دارای نیازهای ویژه در کلاس های درس عادی در کنار سایر دانش آموزان با استفاده از خدمات معلم مرجع (رابط) به عنوان تسهیل گر مشغول به تحصیل می شوند. در راهبرد آموزشی تدریس گروهی، گروهی از افراد با تخصص های متفاوت از طریق همکاری و ترکیب تخصص، به پیشرفت آموزشی دانش آموزان متناسب با نیاز آنان کمک می کنند. در مقاله حاضر ضمن توصیف این راهبرد آموزشی، اشکال و مزایای آن،  به مخاطرات استفاده از تدریس گروهی و نقش معلم در اجرای موفقیت آمیز آن پرداخته می شود.