خواندن یکی از فعالیت های بسیار هوشمندانه ای است که انسان در طول زندگی یاد می گیرد. مهارتی است که بر پیش نیاز های فراوانی مبتنی بوده و ماهر شدن در همه ابعاد آن، مستلزم زمانی طولانی است. خواندن را شاید بتوان مهم ترین مهارت در بین مهارت های آموزشی دانست. می­توان گفت تقریبا هیچ درسی نیست که فهم و یادگیری و موفقیت در آزمون آن، کم یا زیاد، به میزان مهارت خواندن دانش آموز وابسته نباشد. خواندن در همه سنین یکی از کارآمدترین و دوست داشتنی­ترین روش­های غنی کردن زبان است. خواندن کتاب­های ساده­ی مصور (که برای غنی کردن گنجینه ی واژگان طراحی شده­اند) برای کودک یا به وسیله خود کودک، موجب رشد گنجینه­ی واژگان، نحو، معنا شناسی و کاربرد زبان می شود. از داستان ها می­توان اطلاعات جهان شمول، اجتماعی و الگو های گفتگو را به دست آورد. خواندن، کلیدی برای گنجینه ی سرشاری از اطلاعات و پایه ای برای رسیدن به موفقیت آموزشی است.

یادگیری که اساسی ترین توانایی انسان برای رشد عقلی و سازگاری با محیط می باشد به شدت تحت تاثیر شنوایی قرار دارد. راهبردهای یادگیری ، دو دسته­ی شناختی1 و فراشناختی2 را در برمی گیرند.

مباحث مربوط به شناخت و فرا شناخت و استفاده از آن ها در فرایند خواندن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجایی که فرایند یادگیری در اغلب دانش آموزان به صورت سازمان نیافته و غیر رسمی انجام می گیرد، این یادگیری در طول زندگی و بر اساس تجربه به­ندرت سازماندهی و بررسی می شود.