زمینه و هدف: واژه‌ اختلال طیف اتیسم از کلمه یونانی اوتوس به معنی «خود» گرفته شده است و برای اشاره به افرادی به کار می‌رود که دامنه اندکی از روابط شخصی و تعامل محدودشده با محیط دارند. یعنی نوعی گوشه‌گیری از کالبد زندگی اجتماعی به درون خود. اختلال طیف اتیسم مجموعه‌ گسترده‌ای از رفتارهای نابهنجار ادراکی، شناختی، زبانی و اجتماعی را دربرمی‌گیرد. برخی از الگوهای رفتاری پایدار با اختلال طیف اتیسم همراه هستند، ولی پراکندگی زیادی در نشانه‌های رفتاری این افراد مشاهده شده است. نه‌تنها نشانه‌ها متفاوت هستند، بلکه شدت نشانه‌ها هم دامنه گسترده‌ای دارند. اگرچه نشانه‌های اختلال طیف اتیسم، دامنه گسترده‌ای دارد، ولی در نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی به 2دسته کلی نقص در ارتباط اجتماعی و الگوهای رفتار تکراری و محدود تقسیم شده است. بسیاری از کودکان با اختلال طیف اتیسم فاقد قصد ارتباطی هستند و تمایل به ارتباطی که هدف اجتماعی داشته باشد، نشان نمی‌دهند. نقص در ارتباط اجتماعی رابطه نزدیکی با نقص در توجه مشترک دارد. برخی از این کودکان دارای آسیب‌های زبانی شدید بوده و برخی دیگر خموش یا بی‌صدا هستند. آن‌ها در کاربرد اجتماعی زبان یا سرنخ‌های اجتماعی زبان هم مشکل دارند.

نتیجه‌گیری: در این مقاله تعریف، ملاک‌های تشخیصی، میزان شیوع، علت‌شناسی و ویژگی‌های اختلال طیف اتیسم براساس نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی ارایه شده و در پایان نتیجه‌گیری صورت گرفته است.