جلد 2، شماره 162 - ( ویژه نامه اختلالات هیجانی- رفتاری 1400 )
شماره 162 صفحات 86-71 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hatamifar K, Zare H, Shahriari ahmadi M. Comparison of the effectiveness of positive parenting
education and parental management on children’s
behavioral problems. J Except Educ 2021; 2 (162) :71-86
URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-2285-fa.html
URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-2285-fa.html
حاتمی فر خدیجه، زارع حسین، شهریاری احمدی منصوره. مقایسه اثربخشی آموزش والدگری مثبت و مدیریت والدین
بر مشکلات رفتاری کودکان. تعلیم و تربیت استثنایی. 1400; 2 (162) :71-86
1- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی - واحد تهران مرکزی- دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد گروه روانشناسی - دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، h_zare@pnu.ac.ir
3- استادیار گروه روانشناسی کودکان استثنایی - واحد تهران مرکزی - دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد گروه روانشناسی - دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، h_zare@pnu.ac.ir
3- استادیار گروه روانشناسی کودکان استثنایی - واحد تهران مرکزی - دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (3598 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: آموزش والدگری مثبت و مدیریت والدین می توانند روش هایی مؤثر برای حل مشکلات رفتاری کودکان
باشند. در این بین، مقایسۀ اثربخشی این دو روش، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ
اثربخشی روش والدگری مثبت و مدیریت والدین بر مشکلات رفتاری کودکان انجام گرفت.
روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه بود. جامعۀ آماری شامل تمامی
والدین دانش آموزان دختر مبتلا به مشکلات رفتاری مدارس ابتدایی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 99 - 98
بود که از بین آنها، تعداد 45 والد که دارای کودک مبتلا به مشکلات رفتاری معنادار بودند، انتخاب شده و به صورت
تصادفی در 3 گروه 15 نفر )دو گروه آزمایش و یک گروه گواه( جایدهی شدند. پرسشنامۀ مقیاس کانرز والدین در هر سه
مرحله مطالعه، روی هر سه گروه اجرا شد. آموزش والدگری مثبت طی 8 جلسۀ 90 دقیقه ای، و آموزش مدیریت والدین طی
12 جلسۀ 90 دقیقه ای روی افراد گروه های آزمایش اجرا شد و افراد گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان،
داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که در مقایسۀ دو روش آموزشی، تفاوت معناداری مشاهده نشد ) 05 / .)P < 0
بدین معنا که آموزش والدگری مثبت و مدیریت والدینی، تأثیر یکسانی بر خرده مقیاس های مشکلات رفتاری کودکان داشته
است؛ ولی تفاوت بین گروه های آزمایشی با گروه گواه در خرده مقیاس های اختلال رفتار هنجاری ) 05 / )F = 5/07 , P > 0
و بیش فعالی-تکانشگری ) 05 / F=4/52 , P> 0 ( معنادار است.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، هر دو روش والدگری مثبت و مدیریت والدین از کارآیی لازم برای کاهش مشکلات
رفتاری کودکان برخوردارند. در همین راستا، نتایج مطالعۀ حاضر، حا کی از عدم وجود تفاوت مشخص در میزان اثربخشی
والدگری مثبت و مدیریت والدین بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان است.
زمینه و هدف: آموزش والدگری مثبت و مدیریت والدین می توانند روش هایی مؤثر برای حل مشکلات رفتاری کودکان
باشند. در این بین، مقایسۀ اثربخشی این دو روش، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ
اثربخشی روش والدگری مثبت و مدیریت والدین بر مشکلات رفتاری کودکان انجام گرفت.
روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه بود. جامعۀ آماری شامل تمامی
والدین دانش آموزان دختر مبتلا به مشکلات رفتاری مدارس ابتدایی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 99 - 98
بود که از بین آنها، تعداد 45 والد که دارای کودک مبتلا به مشکلات رفتاری معنادار بودند، انتخاب شده و به صورت
تصادفی در 3 گروه 15 نفر )دو گروه آزمایش و یک گروه گواه( جایدهی شدند. پرسشنامۀ مقیاس کانرز والدین در هر سه
مرحله مطالعه، روی هر سه گروه اجرا شد. آموزش والدگری مثبت طی 8 جلسۀ 90 دقیقه ای، و آموزش مدیریت والدین طی
12 جلسۀ 90 دقیقه ای روی افراد گروه های آزمایش اجرا شد و افراد گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان،
داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که در مقایسۀ دو روش آموزشی، تفاوت معناداری مشاهده نشد ) 05 / .)P < 0
بدین معنا که آموزش والدگری مثبت و مدیریت والدینی، تأثیر یکسانی بر خرده مقیاس های مشکلات رفتاری کودکان داشته
است؛ ولی تفاوت بین گروه های آزمایشی با گروه گواه در خرده مقیاس های اختلال رفتار هنجاری ) 05 / )F = 5/07 , P > 0
و بیش فعالی-تکانشگری ) 05 / F=4/52 , P> 0 ( معنادار است.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، هر دو روش والدگری مثبت و مدیریت والدین از کارآیی لازم برای کاهش مشکلات
رفتاری کودکان برخوردارند. در همین راستا، نتایج مطالعۀ حاضر، حا کی از عدم وجود تفاوت مشخص در میزان اثربخشی
والدگری مثبت و مدیریت والدین بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان است.
نوع مطالعه: اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
اختلالات رفتاري
دریافت: 1399/10/30 | ویرایش نهایی: 1400/8/19 | پذیرش: 1400/2/27 | انتشار: 1400/5/20 | انتشار الکترونیک: 1400/5/20
دریافت: 1399/10/30 | ویرایش نهایی: 1400/8/19 | پذیرش: 1400/2/27 | انتشار: 1400/5/20 | انتشار الکترونیک: 1400/5/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
