جلد 2، شماره 66 - ( 3-1386 )                   شماره 66 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

.. Not Available314. J Except Educ 2007; 2 (66)
URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-1804-fa.html
توکلی زاده جهانشیر. توافق جهانی بر روی نارسایی توجه / بیش فعالی و بیش جنبی (HKD / ADHD) (با تأکید بر الگوریتم های درمانی) (2تا 15-1-66- 1386). تعلیم و تربیت استثنایی. 1386; 2 (66)

URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-1804-fa.html


، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده:   (2298 مشاهده)
بررسی یاد شده از این پیشنهاد حمایت می کند که دارو درمانی برای کودکان با تشخیص HKD باید نخستین گام فعالیت درمانی در ترکیب با سایر مداخله های مؤثر و مناسب باشد . اگرچه ممکن است نشانه های همبود با اختلال پاسخ به دارو درمانی را تغییر دهد، برای کودکان دارای ADHD/HKD و همبودهایی از قبیل اضطراب، اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابل های اتخاذ یک رویکرد ترکیبی توصیه شده است. درمان ADHD با توجه به حضور همبودها متفاوت بوده و با تعیین اینکه کدام یک از وضعیت های همزمان باید بعنوان تشخیص اولیه در نظر گرفته شده و ابتدا درمان شود باز هم پیچیده میشود. ج) رهنمودهای دارو درمانی، نکات عمده ورود به درمان : تصمیمگیری در مورد کاربرد صرف دارودرمانی، رفتار درمانی یا یک رویکرد چند بعدی باید بر اساس شدت نشانههای ADHD و ملاکهای تشخیصی بکار رفته در یک تشخیص باشد. الگوریتم 2 : ADHD و اختلال سلوک ( شامل ODD با نشانههای شدید پرخاشگرانه/ طغیانها) ز) هنگامی که ADHD با اختلال سلوک همبود شده است، ADHD باید به عنوان تشخیص اولیه در نظر گرفته شود مشروط بر اینکه بیمار خود یا دیگران را در معرض خطر معنیدار قرارندهد. ح) اتخاذ یک رویکرد چند بعدی در درمان؛ ضروری است: مؤثر بودن مداخلههای روانی اجتماعی در درمان اختلال سلوک نشان داده شده و باید به عنوان درمان سطح اول برای ADHD و اختلال سلوک شمرده شود.
متن کامل [DOCX 12 kb]   (4 دریافت)    
نوع مطالعه: ترجمه (پایان پذیرفته است) | موضوع مقاله: اختلالات رفتاري
دریافت: 1398/11/10 | پذیرش: 1398/11/27 | انتشار: 1398/11/27 | انتشار الکترونیک: 1398/11/27

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.