زمینه: همواره با توجه به آنکه وجهی از انسانها، شامل هیجان و درک اجتماعی میباشد، بنابراین در بسیاری از تصمیمها و رویدادها این ویژگیها تاثیرگذار است، مخصوصا در شرایط ارتباطی با افراد کمتوان که در وضعیت به مراتب نامناسبتری به تناسب افراد بهنجار میباشند. با توجه به مطلب فوق هدف پژوهش حاضر بررسی پیشبینی بخشایشگری از روی میزان خشم وخودشفقتی در مادریاران مراکز توانبخشی افراد کمتوان ذهنی است.
روش: روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 415 مادریار مراکز توانبخشی افراد کمتوان ذهنی سطح استان گلستان تشکیل دادند و با توجه به طرح پژوهش با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده 200 نمونه انتخاب شدند و جمعآوری اطلاعات به صورت فردی و در مراکز انجام گردید. در این پژوهش از پرسشنامه بخشودگی احتشامزاده و همکاران (1389)، پرسشنامه میزان خشم باس و پری و پرسشنامه خودشفقتی فرم بلند استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در مجموع بین تمامی خرده مقیاسهای میزان خشم با بخشایشگری همبستگی معکوس و بین خرده مقیاس های خودشفقتی با بخشایشگری همبستگی مستقیم معناداری وجود دارند، همچنین مولفهی انزوا (19/0)، احساس مشترک انسانی (30/0)، مهربانی با خود (32/0) وکینهتوزی (34/0) توان پیشبینی بخشایشگری را دارا می باشند.
نتیجه گیری: به طور کلی بخشایشگری تحت تاثیر مولفههای هیجانی میباشد و تلوحیات کاربردی بسیاری در حیطههای درمانی و آموزشی در مراکز نگهداری کودکان
کم توان ذهنی میتواند داشته باشد.
نوع مطالعه:
اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
كم توان ذهني دریافت: 1396/7/5 | ویرایش نهایی: 1398/7/30 | پذیرش: 1397/7/13 | انتشار: 1397/10/21 | انتشار الکترونیک: 1397/10/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول