زمینه: امروزه ضرورت پرداختن به شایستگی اجتماعی دانشآموزان کمتوانذهنی امری ضروری به نظر میرسد. آموزش برنامه تربیتبدنی در این راستا در جهت ارتقای شایستگی اجتماعی میتواند نقشی موثر و مثبت ایفا کند. پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثربخشی آموزش برنامه تربیتبدنی بر بهبود شایستگی اجتماعی دانشآموزان کمتوانذهنی اجرا شد.
روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون همراه با گروه گواه بود. تعداد 30 دانشآموز پسر کمتوانذهنی 14 تا 18 ساله با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها بهصورت تصادفی به 2گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه). گروه آزمایش، برنامه تربیتبدنی را در 9جلسه دریافت کردند، درحالیکه به گروه گواه این آموزش ارایه نشد. ابزار استفادهشده در این پژوهش پرسشنامه شایستگی اجتماعی بود. اطلاعات جمعآوریشده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین شایستگی اجتماعی گروه آزمایش بهطور معناداری بیشتر از گروه گواه بود. همچنین آموزش برنامه تربیتبدنی بر همه خردهمقیاسهای شایستگی اجتماعی (مهارتهای شناختی، رفتاری، شایستگی هیجانی و آمایه انگیزشی) اثر مثبت و معناداری داشت.
نتیجهگیری: برنامه تربیتبدنی باعث بهبود شایستگی اجتماعی در دانشآموزان کمتوانذهنی شد؛ بنابراین برنامهریزی برای ارایه آموزش تربیتبدنی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |