مریم هاشمی شهرکی،
جلد ۶، شماره ۹۵ - ( ۹-۱۳۸۸ )
چکیده
در این مقاله سعی شده به اختصار به بررسی میزان پذیرش اجتماعی آموزش فراگیر پرداخته شود.در هر اجتماع سازمان‌ها و نهادهای مختلفی وجود دارد که باید به‌طور جداگانه به بررسی میزان پذیرش آموزش فراگیر در هرکدام از آنها پرداخت.در این مقاله به بعضی از این سازمان‌ها و نهادها اشاره می‌شود. همچنین فراگیرسازی در اجتماع مورد بررسی قرار می‌گیرد.کودکانی را که به علت آسیب‌دیدگی،پیشینه نژادی،زبان،فقر و مانند آن متفاوت اداره می‌شوند، اغلب در جامعه محلی و اجتماعی حذف می‌کنند،یا به حاشیه می‌رانند.فراگرفتن آنان به معنای تغییر نگرش و عملکرد افراد،سازمان‌ها و مؤسسه‌ها به نحوی است که به شکل کامل و معادل بتوانند در زندگی، جامعه‌ی محلی و فرهنگ خود مشارکت کنند و در آنها سهیم شوند. جامعه‌ی فراگیر،جامعه‌ای است که در آن تفاوت مورد توجه واقع می‌شود و ارزشمند است؛جایی است که در آن با تبعیض و پیش‌داوری در اصول و اعمال به طور فعال مبارزه می‌شود.برای رسیدن به چنین هدف‌هایی لازم است آماده‌سازی‌هایی در مدرسه صورت گیرد تا بتوان از نقش هرکدام از اعضای فعال در اجرای این کار اطمینان حاصل کرد. مدیر مدرسه زمانی می‌تواند در اجرای نظام آموزش فراگیر موفق باشد که از ویژگی‌هایی چون: رهبری،همکاری،مشخص کردن وظایف و مسئولیت- ها،ایجاد هماهنگی بین خدمت مختلف،مشارکت با والدین،ایجاد حق انتخاب در برنامه‌ها و درکی واقع بینانه از جامعه و زندگی اجتماعی برخوردار باشد؛ سایر افراد در سازمان‌های مختلف نیز به همین نحو می‌توانند به هدف موردنظر برسند.
