هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده‌محور بر مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پسر کم‌توان‌ذهنی شهر شیراز بود.

روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را همه دانش‌آموزان پسر کم‌توان‌ذهنی ۷ تا ۱۲ساله شهر شیراز به همراه والدین‌شان تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی از مدارس استثنایی شیراز، یک مدرسه انتخاب و از میان دانش‌آموزان آن ۴۰نفر به همراه والدین‌شان (۴۰مادر و ۲۴پدر) به‌طور تصادفی انتخاب و به ۲گروه آزمایش و گواه به‌طور مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایش با حضور مادران و پدران دانش‌آموزان طی ۱۲جلسه تحت آموزش کفایت اجتماعی خانواده‌محور قرار گرفت ولی به گروه گواه آموزشی ارایه نشد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس ارزیابی مهارت‌های اجتماعی کودکان ماتسون و برنامه آموزشی کفایت اجتماعی خانواده‌محور بود. داده­های به‌دست‌آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه آزمایش و گواه دست‌کم در یکی از خرده‌مقیاس‌های مهارت‌های اجتماعی تفاوت معناداری داشتند (۰۱/۰ > P). نتایج نهایی تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش کفایت اجتماعی خانواده‌محور بر مهارت‌های اجتماعی کلی، رفتارهای اجتماعی مناسب، رابطه با همسالان، کاهش رفتارهای غیراجتماعی و پرخاشگری اثر مثبت داشته اما در مولفه برتری‌طلبی این تاثیر معنادار نبوده است.

نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی کفایت اجتماعی خانواده‌محور باعث بهبود مهارت‌های اجتماعی کلی، رفتارهای اجتماعی مناسب، رابطه با همسالان،کاهش رفتارهای غیراجتماعی و پرخاشگری دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی شد.