زمینه: بیش از 90 درصد از کودکان آسیب‌دیده‌شنوایی، دارای والدین شنوا هستند و والدین آن‌ها شیوه ارتباط با این کودکان را نمی‌دانند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباط موثر والد‌محور بر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا انجام شد.

روش: در این پژوهش، از روش نیمه‌‌آزمایشی با طرح کنترل نابرابر، استفاده شد و جامعه آماری در این آزمون شامل مادران کودکان کم‌شنوای 6-4 سال شهرستان رشت در سال تحصیلی 94-1393 بودند که تعداد 24 نفر از آن‌ها برحسب شرایط ورود به پژوهش، انتخاب و به شکل تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش از پرسش‌نامه مهارت‌های اجتماعی کودکان پیش ‌از ‌دبستان، فرم والدین (گرشام و الیوت،1990) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت‌های ارتباط موثر، در 8 جلسه با مشارکت والدین دانش‌آموزان کم‌شنوا به گروه آزمایش ارایه شد، درحالی‌که گروه گواه، آموزشی در این زمینه دریافت نکردند.

یافته‌ها: برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. داده‌های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که در مرحله پس‌آزمون، بین 2 گروه آزمایش و گواه، از نظر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا، تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مهارت‌های ارتباط موثر به والدین کودکان کم‌شنوا بر افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا (P<0/001) موثر است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباط ‌موثر بر همکاری و جرأت‌ورزی موثر است و باعث بهبود آن شده اما تاثیری بر مسئولیت‌پذیری و خودمهارگری ندارد.

نتیجه‌گیری: می‌توان چنین گفت که آموزش مهارت‌های ارتباط موثر می‌تواند به‌عنوان یک برنامه آموزشی کارآمد در جهت کمک به افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا، مورد استفاده قرار بگیرد.