زمینه: هدف پژوهش حاضر مقایسه خودبیمارانگاری، اضطراب اجتماعی و اجتناب ­شناختی در بین مادران دانش ­آموزان با و بدون مشکلات ویژه یادگیری بود.

روش: روش پژوهش علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه مادران دانش­آموزان 9 تا 14 ساله با و بدون مشکلات ویژه یادگیری شهر اردبیل در سال 1392 بود. آزمودنی­ های پژوهش شامل 80 نفر از مادران دانش­ آموزان با مشکلات ویژه یادگیری بود که با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند و 80 نفر از مادران دانش­ آموزان عادی که به شیوه همتاسازی (بر اساس سن مادر، تحصیلات و تعداد فرزندان) انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده‌ها از مقیاس­ های خود‌بیمار‌انگاری، اضطراب‌اجتماعی و اجتناب‌شناختی استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌وسیله تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شدند.

یافته­ها: نتایج نشان داد که بین مادران دانش‌آموزان با و بدون مشکلات ویژه یادگیری در خودبیمار­انگاری، اضطراب­اجتماعی و اجتناب­شناختی تفاوت معناداری وجود دارد ( P< 0/001)

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می­ دهد که مادران کودکان با مشکلات ویژه یادگیری در مقایسه با مادران کودکان بدون مشکلات ویژه یادگیری از خودبیمارانگاری، اضطراب اجتماعی و اجتناب­شناختی بیشتری رنج می­برند، بنابراین انجام مداخله­ های آموزشی و درمانی برای بهبود وضعیت روان­شناختی مادران دانش ­آموزان با مشکلات ویژه یادگیری ضروری است.