، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده: (2938 مشاهده)
سه گروه دیگر عبارت بودند از: والدین پنج کودک ناشنوا، معلمان پنج مدرسه عادی که قرا بود به کودکان ناشنوا آموزش دهند و هم کلاسیهای عادی این کودکان برای جمع آوری اطلاعات از والدین کودکان ناشنوا و معلمان مدارس عادی از برنامه های مصاحبه ای استفاده شد. برنامه مصاحبه والدین، شامل پرسشهایی در ارتباط با زمینه خانوادگی، اطلاعات اجتماعی – اقتصادی عملکرد آموزشی کودک، دلایل انتخاب آموزش تلفیقی، مشکلات پیش بینی شده در فرآیند تلفیق و آگاهیشان نسبت به مسوولیت های اضافی خود در مورد تلفیق کودک ناشنوایشان در مدرسه عادی بود. یک ملاقات فردی با هر کودک ناشنوا برای درک نقطه نظراتشان در مورد تلفیق و کمک به آنها برای آماده شدن برای آموزش تلفیق پیش از بازگشایی مدارس در سال تحصیلی جدید ترتیب داده شد. یک روش شناسی بحث گروهی و آموزشی برای برطرف کردن تردیدهای معلمان عادی در دادن اطلاعات در باره مفهوم ناشنوایی به ایشان درجه و نوع نقص شنوایی بد فهمی ها در مورد کودکان ناشنوا اثر کمبود شنوایی بر رشد زبان و ارتباط و کارکرد مزیت اهمیت و محدودیت کاربرد ابزارهای کمک شنوایی از روش شناسی گروهی و آموزشی استفاده شده است. معلمی احساس می کرد که تنها جا برای کودک ناشنوا مدرسه ویژه است و این که مدرسه ی ویژه نباید با تشویق به تلفیق برای معلمان مدارس عادی مشکل ایجاد کند. تمام والدین توافق داشتند که برای کودکان ناشنوایشان آسان نیست که موضوعهای درسی آموزش داده شده در کلاس را درک کنند و این که آنها مجبورند با تقویت یادگیری به کودکانشان در خانه کمک کنند این مسوولیت اضافی برای والدین تنش زا بود.
نوع مطالعه:
ترجمه (پایان پذیرفته است) |
موضوع مقاله:
تلفیقی فراگیر دریافت: 1398/11/9 | پذیرش: 1398/11/12 | انتشار: 1398/11/12 | انتشار الکترونیک: 1398/11/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول