خودپنداره‌ی تحصیلی (نگرش فرد نسبت به توانایی‌های‌ تحصیلی خویش) و خودپنداره‌ی اجتماعی (نگرش‌ فرد در مورد موفقیت‌آمیز بودن روابط اجتماعی‌اش‌ با دیگران) در وضعیت بهتری نسبت به کودکان‌ عقب‌مانده‌ی ذهنی با خودپنداره‌ی ضعیف قرار دارند. لازم به یادآوری است که براساس یافته‌های این‌ پژوهش،نمی‌توان رابطه‌ی علت و معلولی بین‌ وضعیت خودپنداره و فراوانی اختلال‌های روان‌تنی‌ برقرار کرد. باوجوداین،پژوهش حاضر می‌تواند مقدمه‌ای بر پژوهش‌های آتی برای درک بیشتر روابط بین جنبه‌های روانی و اختلال‌های روان‌تنی‌ باشد. در پرتو نتایج حاصل از این پژوهش،برگزاری‌ کارگاه‌های آموزشی برای تقویت وضعیت خودپنداره‌ تقویت وضعیت دانش‌آموزان عقب‌مانده و ایجاد نگرش مثبت در آنها پیشنهاد می‌شود.

واژه‌های کلیدی: مقایسه‌ی فراوانی اختلالات روان‌تنی، روان‌تنی در کودکان عقب‌مانده، اختلالات روان‌تنی در کودکان، خودپنداره تقویت وضعیت دانش‌آموزان عقب‌مانده، کودکان عقب‌مانده ذهنی، اختلالات روانی، وضعیت خودپنداره تقویت وضعیت دانش‌آموزان، تقویت وضعیت خودپنداره تقویت وضعیت، جنبه‌های روانی و اختلال‌های روان‌تنی، اساس وضعیت خودپنداره