زمینه: اتیسم نوعی اختلال عصبی_ تحولی دوران کودکی است. کودک با اختلال طیف اتیسم در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی با مشکلات گوناگونی مواجه است و رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای بسیار دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش روش غنی‌سازی محیطی به والدین در بهبود ارتباط و اجتماعی‌شدن کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شد.

روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون دارای گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری شامل همه دانش‌آموزان با اختلال طیف اتیسم شهر تهران در پایه‌های آمادگی تا پنجم با دامنه سنی ۷ تا ۱۲ بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، ۲۰کودک با اختلال طیف اتیسم از مدرسه آیین مهرورزی انتخاب‌شده و به‌طورتصادفی در 2گروه آزمایش (۱۰نفر) و گواه (۱۰نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از سیاهه ارزیابی درمان اتیسم به‌عنوان ابزاری برای سنجش بهبودی کودکان استفاده شد. در ابتدا از هر 2گروه پیش‌آزمون گرفته شد، سپس گروه آزمایش در معرض روش مداخله‌ای غنی‌سازی محیطی به مدت (4ماه) قرار گرفت، بعد ازآن از هر 2گروه پس‌آزمون گرفته شد و پس از یک ماه مرحله پیگیری صورت گرفت، همچنین برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.

 یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش روش غنی‌سازی محیطی به والدین در بهبود ارتباط و اجتماعی‌شدن کودکان با اختلال طیف اتیسم موثر بوده (05/0>p) و این تاثیر تا مرحله پیگیری ادامه داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد می‌شود این روش درمانی در کنار روش‌های مرسوم کودکان با اختلال طیف اتیسم به والدین به ویژه مادران آموزش داده شود.