جستجو در مقالات منتشر شده


۱۳ نتیجه برای کاربر

اصغر دادخواه،
جلد ۱، شماره ۱۶ - ( ۲-۱۳۸۲ )
چکیده

در فایل منابع موجود می باشد
 
ذبیح اله اللهی،
جلد ۱، شماره ۱۰۹ - ( ۲-۱۳۹۱ )
چکیده

این پژوهش درباره‌ی استفاده از ابزار کمکی جابجایی الکترونیکی۱ موجود ارائه شده تا به افراد نابینا برای حرکت در محیط‌های آشنا و ناآشنا کمک شود. همچنین نقاط قوت و ضعف اساسی ابزار کمکی جابجایی الکترونیکی توصیف شده و راهنمایی‌هایی برای طراحی و استفاده‌ی موثر از آنها پیشنهاد گردیده است. همچنین طرح پیشنهادی هم برای توسعه و کاربرد ابزار کمکی جابجایی تهیه شده است. در نتیجه این کار می‌تواند اولین قدم در جهت شناسایی جنبه های اساسی توسعه ی ابزار کمکی جابجایی برای کمک به تحرک و جهت‌یابی افراد نابینا باشد.
فرزانه بحرالعلومی،
جلد ۲، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۸۰ )
چکیده

در فایل منابع موجود می باشد
 
فاطمه ولی زاده،
جلد ۲، شماره ۹۰ - ( ۳-۱۳۸۸ )
چکیده

«در خود ماندگی»را می‌توان یک بیماری با طیف‌ گسترده معرفی کرد.این بیماری می‌تواند نشانه‌های‌ فراوانی داشته باشد که توسط این نشانه‌ها در خود ماندگی‌ را می‌توان از درجات خفیف تا شدید درجه‌بندی کرد. افراد دارای در خود ماندگی اغلب در سه زمینه با مشکل‌ مواجه‌اند این مشکلات موسوم به«اختلال سه وجهی» هستند:۱)مراوده‌ی اجتماعی(دشواری در ایجاد روابط اجتماعی)،۲)ارتباط اجتماعی(دشواری در ایجاد ارتباط لفظی و غیر لفظی)،۳)تخیل(دشواری در یادگیری‌ بازی‌هایی که چند نفر در آنها درگیر هستند و یا باید از قدرت تخیل برای فهم آنها استفاده کرد) روش‌های درمانی و ترتیتی نیز برای افراد مبتلا به‌ در خود ماندگی به کار گرفته می‌شود که عبارت‌اند از: روش تحلیل رفتار کاربردی‌ ،روش تیچ‌ ،روش‌ ارتباط با تبادل تصویر ،روش‌ Floor Time ،روش‌ داستان‌های روش یکپارچگی حسی‌ ،روش داستان‌های‌ اجتماعی‌ ،روش‌های درمانی مکمل و روش‌های رفتار درمانی و بهبود ارتباط.در این مقاله این روش‌های‌ درمانی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
علی صادقی سیاح، غلامعلی افروز، علی اکبر ارجمندنیا، مسعود غلامعلی لواسانی،
جلد ۲، شماره ۱۵۱ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده

هدف:. هدف از پژوهش حاضر، طراحی راهنمای تدوین متون خواندن کاربردی برای دانش‌آموزان آهسته گام در دوره‌ی ابتدایی می­باشد.
روش: این پژوهش به روش اکتشافی طی دو بخش اسنادی و میدانی صورت گرفت. جامعه آماری تمام والدین و معلمان دانش­آموزان دبستانی آهسته­گام و همچنین کارشناسان حوزه کودکان استثنایی استان همدان بودند. نمونه شامل۱۰۰نفر از والدین و۱۰۰ نفر از معلمان دانش­آموزان آهسته­گام که به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله‌ای و ۲۰ نفر از متخصصان کودکان استثنایی بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند‌. به منظور جمع­آوری اطلاعات مورد نیاز ، از پرسشنامه نیاز سنجی محقق ساخته برای گردآوری اطلاعات استفاده گردید. از آمار توصیفی( میانگین و درصد) برای پردازش اطلاعات استفاده شد.
یافته­ها: نتایج تحقیق نشان داد که متون خواندن کاربردی موردنیاز برای دانش‌آموزان آهسته­گام شامل شش مؤلفه‌ی مهارت‌های اجتماعی، مهارت‌های مراقبت از خود، مهارت‌های بهداشت شخصی، مهارت‌های غذا خوردن، مهارت‌های لباس پوشیدن و مهارت‌های زندگی مستقل است. مهارت‌های شناسایی‌شده به ترتیب اهمیت قرار گرفتن­شان در متون خواندن کاربردی به سه دسته­­ی مهارت‌های الزامی، مهارت‌های انتخابی و مهارت‌های اختیاری تقسیم شدند.
نتیجه­گیری: از نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر استنباط می‌شود هرچه متون خواندنی که به دانش­آموزان آهسته­گام آموزش داده می­شود کاربردی­تر باشد، یعنی دانش­آموزان توانایی خواندن، فهمیدن و کاربست آن متون را در زندگی روزانه و موقعیت­های اجتماعی داشته باشند، عملکردشان در خواندن بهبود می­یابد. 
 
سید محسن اصغری نکاح،
جلد ۳، شماره ۲۰ - ( ۶-۱۳۸۲ )
چکیده

در فایل منابع موجود می باشد
 
دکتر سیده سمیه جلیل آبکنار،
جلد ۳، شماره ۱۸۱ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: اوقات فراغت برای کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی دارای ابعاد مختلفی است و اهمیت خاصی دارد.
اوقات فراغت زیرمجموعه ی رفتارهای انطباقی است و به زمان گذراندن فعالیت ها و تفریح های مورد علاقه گفته می شود
که توسط خود فرد یا دیگران به وجود می آید و ترجیحات، گزینه ها و علایق شخصی وی را در بر می گیرد. این مطالعه با هدف
بررسی برنامه های اوقات فراغت برای افراد کم توان ذهنی با تأ کید بر ضرورت برنامه ها، پایه های نظری هر برنامه، طبقه بندی
فعالیت های فراغتی و سرگرم کننده، اولویت بندی فعالیت ها در راستای تدوین برنامه اوقات فراغت، و کاربردهای برنامه های
اوقات فراغت انجام شد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مروری روایتی بود. برای جمع آوری اطلاعات از مقاله ها و کتاب های موجود در
پایگاه های علمی معتبر از جمله الزویر ، پابمد، اشپرینگر، ساینس دایرکت و گوگل اسکولار در سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۴ استفاده
شد.
نتیجه گیری: مشارکت فعال در برنامه های اوقات فراغت موجب تقویت اعتماد به نفس، نشاط روانی و مهارت های حسی
حرکتی کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی می شود و رفتارهای چالش برانگیز آنها را کمتر می کند. به طور کلی، مؤلفه های اوقات
فراغت، شامل بازی های سرگرم کننده، پیاده روی، باغبانی، مشارکت در مناسبت های خانوادگی، شرکت در فعالیت های
مذهبی، انجمن ها و باشگاه ها، مشارکت در فعالیت های ورزشی، آموزش های علمی و مسافرت می شود. نمونه های
زیادی از فعالیت های سرگرم کننده برای اوقات فراغت افراد کم توان ذهنی وجود دارند که معمولاً به فعالیت در گروه های
سازماندهی شده، فعالیت در گروه های غیررسمی و فعالیت فردی غیررسمی تقسیم می شوند. کودکان و نوجوانان کم توان
ذهنی از طریق آموزش برنامه اوقات فراغت یاد می گیرند که تصمیم های منطقی تری بگیرند، تفکر خلاق و انتقادی داشته
باشند و احساس مسئولیت پذیری را در خود افزایش دهند.
 
لیلا فیاضی بارجینی،
جلد ۴، شماره ۹۲ - ( ۵-۱۳۸۸ )
چکیده

افراد دارای اختلالات شدید زبانی و گفتاری قادر به استفاده از ارتباط کلامی در موقعیت‌های مختلف‌ نیستند،از طرفی هدف آسیب‌شناس گفتار و زبان،ایجاد توانایی برقراری ارتباط در فرد مراجعه‌کننده‌ است.بنابراین در این افراد از روش‌های ارتباطی جایگزین و مکمل(گفتاری)به‌طور موقت یا دائمی جهت‌ ایجاد ارتباط مؤثر،سریع و دقیق استفاده می‌شود.همچنین راهکارهای ارتباط جایگزین و مکمل می‌توانند موجب رشد توانایی‌های زبانی و افزایش گفتار شوند. سامانه‌های ارتباط جایگزین و مکمل به دو دسته‌ی بدون کمک‌افزار و با استفاده از کمک‌افزار(ازجمله‌ وسایل ارتباطی الکترونیکی و نظام ارتباطی دستی)تقسیم می‌شوند.مهارت‌های زبانی،درکی،حرکتی، بینایی،شنوایی و...نقش مهمی در طراحی و استفاده از ارتباط جایگزین و مکمل ایفا می‌کنند.تصمیم برای‌ اجرای ارتباط جایگزین و مکمل به ارزیابی جامع گفتار و زبان و دوره‌هایی از درمان آزمایشی و ارزیابی‌ دوباره نیاز دارد،که توسط آسیب‌شناس گفتار و زبان و با مدیریت وی برای استفاده از اطلاعات سایر متخصصان انجام می‌شود.
خانم حانیه محمداسمعیل بیگی،
جلد ۴، شماره ۱۵۳ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده

زمینه: هدف از پژوهش حاضر مرور مداخله‌های کاربردی و اثربخش برای کودکان و نوجوانان با اختلال سلوک بود.
روش: روش پژوهش مروری بود و شامل تعریف و مشخصه‌های اختلال سلوک، میزان شیوع، سبب‌شناسی، نمودهای رفتاری افراد با اختلال سلوک در خانه و مدرسه و درنهایت بررسی انواع راهبردهای اثربخش در زمینه بهبود اختلال سلوک بود.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه اختلال سلوک یکی از انواع اختلال‌های رفتاری به شمار می‌آید، والدین و معلمان همواره به دنبال یافتن روش‌های کاربردی برای کاهش مشکلات کودکان و نوجوانان با اختلال سلوک هستند؛ در این پژوهش تلاش شده است تا مداخله‌هایی که در پژوهش‌های پیشین اثربخشی آنها تایید شده است، معرفی شوند. از سویی مداخله‌های گوناگونی وجود دارد که اثربخشی آنها در سایر حیطه‌های مشکلات رفتاری تایید شده‌اند که برای تعیین اثربخشی این مداخلهها در کودکان و نوجوانان با اختلال سلوک به انجام پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
 
آتوسا سنگلاخ قوچان عتیق،
جلد ۵، شماره ۱۴۲ - ( ۹-۱۳۹۵ )
چکیده

زمینه: موسیقی امروزه یکی از رایج‌ترین اقدامات درمانی است که در کنار درمان­های اصلی اختلال طیف اتیسم استفاده می­شود. از آن‌جا که این درمان به عنوان یکی از انواع مداخله‌های طب مکمل مطابق با تمایلات و توانایی­های این کودکان است،  نتایج مثبتی را درپی داشته است. بنابراین پژوهش حاضر قصد دارد با اشاره به برخی از این مقاله‌ها در حوزه­ کاربرد موسیقی، اهمیت استفاده از این مداخله­ آسان، ارزان و جذاب را برای درمان نقایص مختلف در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بیان کند.

نتیجه‌گیری: براساس مرور پژوهش‌های موجود در اختلال طیف اتیسم، از موسیقی برای ایجاد بهبودی در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطات بین‌فردی،  مهارت‌ها­ی کلامی، حرکتی و رفتاری و نیز امور مربوط به خودیاری استفاده شده است. البته پژوهش‌های انجام‌شده اغلب به‌صورت پژوهش موردی و با حجم نمونه­ اندک هستند، بنابراین تشویق درمانگران به استفاده از موسیقی و اجرای پژوهش‌های قوی­تر می­تواند به گسترش این روش درمانی موثر کمک شایانی کند


دکتر اکرم حافظی، خانم نرگس میرانی سرگزی،
جلد ۵، شماره ۱۶۵ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: محدودیت های موجود در حیطه ی شناسایی راهبردهای مؤثر به منظور رفع مشکلات ریاضی در کوکان
و دانش آموزان با اخت الل طیف اُتیسم و مشکلاتی که ا کثر آنان در مهارت های مرتبط با ریاضی با آن روبه رو هستند، لزوم
پژوهش و افزایش توجه به این حیطه را روشن می کند. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مفاهیم پایه ای
ریاضی بر افزایش مهارت های ریاضی کودکان و دانش آموزان با اخت الل طیف اُتیسم با روش تحلیل کاربردی رفتار بود.
روش: پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و در زمره ی طرح های شبه آزمایشی تک موردی )از نوع طرح AB ( قرار
دارد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان با اخت الل طیف اُتیسم با عملکرد بالای آموزشگاه کودکان استثنایی
نیمروز واقع در منطقه ۲ شهر تهران بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳ دانش آموز با اخت الل طیف اُتیسم با
عملکرد بالا انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه گارز، آزمون کی مت و برگه ثبت داده ها بود. برای تجزیه و تحلیل
داده ها از آمار توصیفی استفاده شد.
یافته ها: ۱۳ جلسه مداخله صورت گرفت که پس از آن در ۱ جلسه فراوانی متغیرها ثبت شد. نتایج نشان داد که
مهارت های ریاضی در هر یک از آزمودنی ها بعد از مداخله، افزایش یافت. دو هفته پس از آخرین جلسه مداخله،
۲ جلسه ی پیگیری نیز در نظر گرفته شد که روند کاهش متغیرها را نشان داد.
نتیجه گیری: در آموزش ریاضی براساس روش تحلیل کاربردی رفتار این امکان فراهم می شود که مفاهیم ریاضی
به صورت خُرد خُرد آموزش داده شود. در این روش، استفاده از تقویت کننده ها و کارت های آموزشی باعث می شود که
روند آموزش مفاهیم ریاضی جذاب تر شده و کمتر خسته کننده باشند، تا به مرور زمان مهارت های ریاضی افزایش یابد.
 
دکتر غلامعلی افروز، دکتر محمد طحان، دکتر مریم ممقانیه، دکتر سعیده سهیلی مهر،
جلد ۵، شماره ۱۸۳ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: امروزه ربات ها نقش پررنگی در زندگی ما انسان ها پیدا کرده اند. در سال های اخیر، ربات های اجتماعی به
بخشی از انواع فعالیت های انسانی تبدیل شده اند، بویژه در برنامه هایی مانند سرگرمی، آموزش، همراهی که شامل کودکان
نیز می شود، علاقمندی این کار در تعامل ربات های اجتماعی با کودکان در زمینه آموزش های ویژه است. هدف این پژوهش
بررسی سیستماتیک کاربرد و چالش های استفاده از ربات ها در آموزش ویژه بود.
روش: برای شناسایی چالش ها و کاربرد ربات های اجتماعی، از ۲ روش اسنادی و گروه های مرجع استفاده شد. در ابتدا
و پس از بررسی منابع مرتبط، درمجموع ۳۵۵ منبع شناسایی شد که ۲۶ مورد از آنها براساس ملاک های سودمندی، به طور
دقیق تر ارزیابی شد. پس از تحلیل چندمرحله ای و استخراج یافته ها، موارد به نسبت مشترک با یکدیگر تلفیق و در ۳ بخش
حوزه های اصلی، ابعاد و نشانگرهای کیفیت دسته بندی شدند. در گام بعدی، پس از بررسی اعتبار یافته ها به روش مرور
همتا، این یافته ها متناسب با شرایط پالایش شدند.
یافته ها: با توجه به چالش های موجود، نتایج نشان داد، ربات های اجتماعی در دستیابی به اهداف درمانی و آموزشی
بویژه برای حمایت از کودکان با نیازهای ویژه مؤثر بودند.
نتیجه گیری: این مطالعه تعداد زیادی تلاش برای به کارگیری ربات های اجتماعی در آموزش ویژه کودکان با آسیب های
مختلف، بویژه در سال های اخیر و همچنین طیف گسترده ای از ربات های اجتماعی از بازار را نشان داد که در چنین
فعالیت هایی مشارکت دارند. همچنین با توجه به نقش پرررنگی که ربات ها در آموزش خصوصاً آموزش ویژه می توانند ایفا
کنند و با عنایت به یافته های پیشین که حا کی از تأثیرات مثبت ربات های اجتماعی در آموزش و درمان کودکان با نیازهای
ویژه بود. نتیجه اصلی این کار این است که زمینه خاص کاربرد ربات های اجتماعی در اولین گام توسعه است با این حال،
انتظار می رود که در سال های آتی مورد توجه جامعه پژوهشی قرار گیرد.
 
عباسعلی حسین خانزاده، نیما حقیقی، رضا شباهنگ،
جلد ۶، شماره ۱۵۵ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: تحلیل رفتارکاربردی و بازی­درمانی می­توانند روش­های موثر برای حل مشکلات رفتاری کودکان اتیستیک باشند. در این بین، مقایسه اثربخشی تحلیل رفتارکاربردی و بازی­درمانی موضوعی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش تحلیل رفتارکاربردی و بازی­درمانی بر مشکلات رفتاری کودکان اتیسم انجام گرفت.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی و طرح آن به صورت پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی کودکان پسر مبتلا به اتیسم مراجعه­کننده به مراکز روزانه تحت نظارت بهزیستی استان گیلان در دامنه سنی ۶ تا ۱۱ بود. حجم نمونه ۳۰ شرکت­کننده بود که به صورت تصادفی در سه گروه تحلیل رفتار کاربردی، بازی­درمانی وکنترل (۱۰=n) جای­گذاری شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه مشکلات رفتاری استفاده شد. در انتها، داده­ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردیدند.
یافته­ها: نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین شاخص­های مشکلات رفتاری گروه های آزمایش (تحلیل رفتار کاربردی و بازی­درمانی) در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است (۰۱/۰> p). همچنین در مقایسه دو روش درمانی، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰< p).
نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، هر دو روش تحلیل رفتار کاربردی و روش بازی­درمانی، به یک اندازه در کاهش مشکلات رفتاری این کودکان موثر بوده­اند. در همین راستا، نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم وجود تفاوت مشخص در میزان تاثیرگذاری تحلیل رفتارکاربردی و بازی­درمانی بر مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم است.
واژه­های کلیدی:  اختلال طیف اتیسم، تحلیل رفتار کاربردی، بازی­درمانی، مشکلات رفتاری

صفحه ۱ از ۱