مریم قاسمی،
جلد ۴، شماره ۲۲ - ( ۸-۱۳۸۲ )
چکیده
امروزه تقریبا در تمام کشورهای جهان,به ویژه در کشورهایی که به توسعه اجتماعی و اقتصادی مطلوب‌تری دست یافته‌اند,بخش مهمی از منابع مادی و معنوی,صرف توجه به مسایل کودکان و حمایت روانی و جسمانی از آنان می‌شود در این راستا توجه به حقوق کودک برای تعالی مادی و معنوی نسل آینده روزبه‌روز افزایش یافته است. از سوی دیگر انتخاب برنامه‌های مناسب برای ارایه خدمات اجتماعی-حقوقی در آموزش به کودکان استثنایی,به نوع نگرش موجود در جامعه نسبت به این افراد و مشکلات آنها وابسته می‌باشد (سامانی و البرزی,۱۳۸۰). در مقاله حاضر,ضمن بررسی نحوه نگرش جامعه نسبت به افراد استثنایی و تلاش‌های صورت گرفته برای حمایت از دانش‌آموزان استثنایی و حقوق به رسمیت شناخته شده آنان,به بازتاب نگرش جامعه نسبت به کودکان استثنایی در دستیابی این کودکان به حقوق انسانی خویش پرداخته می‌شود و در آخر نیز راهکارهایی برای تغییر نگرش جامعه,مردم و مسوولان نسبت به دانش‌آموزان استثنایی ارایه می‌شود. با توجه به اینکه درصد زیادی از کودکان معلول در کشور ما از آموزش محروم می‌باشند,بازنگری جدی در سیاست‌ها و امروزه اکثر جوامع غربی به این باور رسیده‌اند که معلول,انسانی برابر با همه انسانهاست که باید از برابری فرصت‌ها بهره‌جوید معلولان در سراسر جهان مثل همه افراد جامعه جایگاه خود را دارند رویکردهای موجود امری ضروری به نظر می‌رسد.
