---

کارکرد روانی سالم ، یک جنبه مهم در زندگی همه کودکان و نوجوانان می باشد. هنگامی که کودک ناشنوا یا سخت شنوا است، سلامت روان ممکن است در توسعه مهارت های ضروری در جهت این که کودک عضو فعالی در کلاس درس یا جامعه باشد، پیچیده تر و مهم تر باشد. پژوهش هایی که سلامت اجتماعی – عاطفی را بررسی کردند، بر بافت ها و فرضیه های گوناگونی تمرکز کردند. این مسأله با این واقعیت پیچیده تر می شود که مشخص کردن تعریف روشن برای کارکرد سلامت روان و میزان شیوع، دشوار است. بنابراین هدف از این مقاله بررسی میزان شیوع مشکل های سلامت روان در افراد ناشنوا و عادی، عوامل پیش بینی کننده و خدمات سلامت روان در افراد ناشنوا می باشد.

---

مشکل دیگر در برآورد میزان مشکلات سلامت روان در افراد ناشنوا به هنگام اندازه گیری کارکرد روانی در آنها به وجود می‌آید؛ چراکه باید از گروه کنترل (افراد شنوا) در پژوهش استفاده کرد و چنین مقایسه‌ای عملا مستلزم استفاده از روش های مشابه مانند آزمون یا پرسش نامه می‌باشد؛ که استفاده از ابزارهای مشابه بر روی دو گروه غیر مشابه، بی تردید روایی داده‌ها را به مخاطره می‌اندازد؛ هر چند که در اکثر بررسیها سعی شده است ،همه افراد مورد مطالعه از لحاظ درک اطلاعات مشکلی نداشته باشند؛ مانند استفاده از زبان اشاره(دی گرف و بیجل،۲۰۰۲) ؛ ارتباط گفتاری یا ارتباط همزمان۲۶ (میوسلمن، موتیلالو مک کای ،۱۹۹۶)؛ یا وسایل نوشتاری ( دی گرف و بیلج،۲۰۰۲) ، برای افراد ناشنوا ، تا بتوانند منظور آزمونگر را درک کنند. پژوهش های گوناگون چهار دسته از عوامل میزان و شکل آسیب شنوایی، روش ارتباطی، موقعیت و عملکرد مدرسه و مشارکت والدین را در بحث عوامل پیش بینی کننده سلامت اجتماعی - عاطفی در کودکان و نوجوانان نا شنوا مطرح کردند(هایندلی و همکاران،۱۹۹۴)، که ضمن توضیح هر یک از این عوامل به پژوهش‌های دیگر انجام شده در زمینه سلامت روان در افراد ناشنوا می‌پردازیم.