هنگامه آشورفیروزکوهی،
جلد ۷، شماره ۵۰ - ( ۱۲-۱۳۸۴ )
چکیده
برنامه‌های فعالیت بدنی باعث افزایش رفتارهای مناسب در کودکان درخودمانده می‌شود و می‌تواند استقامت قلبی- عروقی را به طور همزمان بهبود بخشد . دستورعمل‌های آموزشی برای فراهم ساختن فعالیت‌های بدنی ممکن است معلمان مجبور باشند در آغاز بکارگیری برنامه‌های آموزشی از بعضی رفتارهای نامناسب کودکان درخودمانده چشم پوشی نمایند. فعالیت‌های شاداب بدنی به همراه مدیریت رفتار مناسب می‌تواند در کاهش رفتارهای نامناسب کودکان درخودمانده نقش بسزایی داشته باشد. راهنمای تمرین یک برنامهی فعالیت بدنی هر برنامهی تمرین برای کودکان درخومانده باید نه فقط با هدف افزایش همه جانبه‌ی فعالیت بدنی، بلکه با مدیریت رفتارهای نامناسب (مانند رفتارهای کلیشه‌ای، عصبانیت، از کوره در رفتن و از روی کلافگی این‌طرف و آن طرف رفتن) باشد. مطالعه موردی از بین گروهی از دانش آموزان که آموزش‌های فیزیکی متناسب‌سازی شده را دریافت کرده بودند، یک کودک درخودمانده انتخاب شد که در سن ابتدایی بود، اضافه وزن داشت و از خود رفتارهای کلیشه‌ای نشان می‌داد (رفتارهایی نظیر : از روی کلافگی این طرف و آن طرف رفتن، روی انگشت پا راه رفتن، بال بال زدند، جنبیدن، پژواک گویی (تکرار طوطی‌وار) این کودک قادر نبود وظایف محوله را به درستی انجام دهد. برنامه‌های فعالیت بدنی برای کودکان درخودمانده باعث کاهش رفتارهای نامناسب می‌شود و سطح آمادگی بدنی آنان را افزایش می‌دهد و بعلاوه کودکان از انجام فعالیت‌های بدنی و اوقات فراغت لذت می‌برند. این برنامه‌ها میزان رفتارهای نامناسب را کاهش و میزان آمادگی بدنی را افزایش می‌دهند و در واقع با یک تیر دو نشان می‌زند، بنابراین شرکت کودکان در این برنامه توصیه می‌شود.
