---

مهمترین مشخصهی اختلال تیک گذرا تیک های منفرد یا چندگانهی حرکتی و یا صوتی است. ملاک ها با اختلال تورت یا اختلال تیک مزمن حرکتی یا صوتی به هیچ وجه مطابقت ندارند، اگر ملاک ها با اختلال تورت یا اختلال تیک مزمن حرکتی یا صوتی (که هر دو باید حداقل یک سال دوام داشته باشند) مطابقت کنند، تشخیص اختلال تیک گذرا مطرح نمی شود. سایر ویژگی های این اختلال به طور کلی مشابه اختلال تورت است به جز اینکه شدت نشانه های اختلال کارکردی آن معمولا بسیار خفیف تر است. اما اگر شدت تیکها به حدی باشد که در عملکرد شخص اختلال ایجاد کند یا موجب آشفتگی هیجانی قابل ملاحظ های شود، معاینههای کامل روان پزشکی و عصبی توصیه می‌شود. درمان دارویی توصیه نمی شود مگر اینکه علایم بسیار شدید و ناتوان کننده باشند. در چندین مطالعه نشان داده شده است که روش های رفتاری، بخصوص درمان‌های برگشت عادت در معالجه تیک های گذرا مفید بوده اند.

---

البته باید توجه داشت، آنهایی که تنها از مدیریت دارویی پایش شده استفاده کردند نیز از آنهایی که تنها درمان‌های رفتاری بدون دارو درمانی یا مراقبتهای اجتماعی را دریافت کردند ، نتایج بهتری را در بهبود علایم AD/HD نشان دادند. بر اساس شواهد و نتایج به دست آمده از انجمن پزشکی آمریکا چنین استدلال میشود که درمان دارویی، به ویژه داروهای محرک باید به طور کامل مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد، زیرا درمان دارویی اساسا میتواند علایم AD/HD را در کوتاه مدت بهبود بخشد و باعث پیشرفت تحصیلی موقت کودکان مبتلا به این اختلال شود. به علاوه نسبت خطر – منفعت استفاده از درمان های دارویی محرک در اختلال AD/HD، خود بحث مهم دیگری است که باید به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد و بر مبنای تمام حالتهای موجود، بررسی و آزمایش شود. شروع درمان دارویی پیش از تجویز درمان دارویی برای مبتلایان به AD/HD ، برای‌تشخیص ، شناسایی سایر روش‌های دارویی موجود و مسایل روانشناختی و یادگیری که ممکن است در اختلال AD/HDوجود داشته باشد ، باید ابتدا ارزیابی های جامعی انجام گیرد و پس از تشخیص دقیق ، برنامه درمانی باید با مشورت پزشک یا متخصص مربوط تعیین شود. به علاوه باید توجه داشت که برخی افراد به مصرف یک دارو بهتر از سایر داروها، جواب می دهند و اگر فردی ، در همان ابتدا به داروی تجویز شده ، واکنش مطلوبی نشان ندهد ، بهترین راهکار این است که دارویی دیگر برای او تجویز شود.