اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی، اثرات جبران ناپذیری در زمینه تحصیلات، ارتباط با همسالان، والدین و معلمان ایجاد می‌کند. هدف پژوهش حاضر تاثیر همزمان راهبردهای مداخله‌ای در کاهش نشانه‌های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی از نوع تکانشگری بود. طرح پژوهش به روش تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه بود که به مدت ۱۶ جلسه هفتگی در یک دانش آموز پسر مقطع متوسطه کم توان ذهنی اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از مصاحبه بالینی، مقیاس سنجش اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی، مقیاس درجه بندی کانرز فرم معلم (۱۹۶۹)، فرم والد(۱۹۹۹) جمع آوری و بر اساس آزمون شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تحلیل شد. نتایج نشان داد تاثیر همزمان راهبردهای مداخله‌ای در کاهش نشانه‌های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی از نوع تکانشگری از نظر بالینی معنی دار می باشد. بنابراین راهبردهای مداخله‌ای همزمان در کاهش نشانه های اختلال تکانشگری از کارایی و اثربخش لازم برخوردار است.

زمینه: اختلال استرس پس از ضربه، یک اختلال اضطراب وابسته به استرس است که می تواند پس از یک یا چند تجربه آسیب زای خاص رخ دهد. رویدادهای آسیب زا، تهدیدی برای امنیت و سلامت به شمار می­آیند؛ این رویدادها ممکن است مسیر رشد طبیعی، عملکرد تحصیلی و سایر حوزه­های عملکردی دانش آموزان را تحت تأثیر قرار دهد و باعث اختلال استرس پس از ضربه شود. امروزه پژوهش­های جدید و جامع در جهت کشف عوامل علی و مداخله­های درمانی مرتبط با اختلال استرس پس از ضربه در حال گسترش است.
نتیجه­ گیری: نشانه­ها و علائم اختلال استرس پس از ضربه به ندرت به طور کامل ناپدید می‌شوند؛ همبودی بالای این اختلال با سایر اختلالات روانی، همچنین عوامل خطرساز، ماهیت پیجیده اختلال استرس پس از ضربه، بازگشت و عود نشانه های این اختلال در برابر رویدادهای آسیب زای کنونی، ضرورت شناسایی، ارزیابی دقیق بالینی و به کارگیری مداخله­های درمانی یکپارچه را ایجاد می­کند. از این رو، این مداخله­ها نیاز به پژوهش­ بیشتری دارند تا اثربخشی، کارایی و معنی داری بالینی آنها مشخص گردد.
 

زمینه: این پژوهش با هدف شناسایی طرح مشکلات و روش‌های ارزیابی و درمان کودکان و نوجوانان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی انجام شد. خطری که در زمینه تشخیص این اختلال وجود دارد این‌که گاهی اوقات دامنه وسیعی از رفتارهایی که به علل متعددی ایجاد می‌شوند، به اشتباه به‌عنوان اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی تشخیص داده شوند.

نتیجه گیری: متخصصان مدرسه و بالینی باید در تشخیص، دقیق باشند و زمینه خانوادگی و سایر ملاک‌های تشخیصی را به‌دقت در نظر بگیرند. ارزیابی بالینی این اختلال باید جامع و چندبعدی باشد و پس از ارزیابی جامع و تشخیص دقیق، مداخله‌های درمانی آغاز شود. در فرآیند درمان کودکان و نوجوان دارای اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی انواع مختلفی از مداخله‌های دارویی و روان‌شناختی مورد توجه قرار گرفته که شامل درمان دارویی، مداخله‌های رفتاری، شناختی- رفتاری، آموزش والدین، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش آرمیدگی و درمان‌های چند الگویی است. برنامه درمانی جامع، برنامه‌ای است که والدین، معلمان، روان‌شناسان مدرسه، پزشکان و متخصصان بالینی در اجرای آن با هم مشارکت و همکاری موثر داشته باشند.

زمینه: مقابله با تنیدگی یکی از چالش­ های حرفه­ای معلمان به شمار می ­رود. این پژوهش با هدف مقایسه سبک­ های مقابله ­ای معلمان مجرد و متاهل در مدارس دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی و عادی شهر تهران انجام شد.

روش: طرح پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود که به شیوه نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه­ ای چند مرحله‌ای، ۲۰۰ نفر در ۲ گروه ۱۰۰ نفری انتخاب شدند. داده­ ها با ­مقیاس سبک­ های مقابله ­ای چند بعدی لیونه، مارون و کاپلان (۱۹۹۶) جمع‌آوری و براساس تحلیل واریانس چند متغیری، تحلیل واریانس تاثیرات و مقایسه ­های زوجی مورد پژوهش قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج نشان داد بین سبک‌های مقابله­ای معلمان مجرد و متاهل تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (۰۵/۰  P>). افزون بر این، بین سبک‌های مقابله ­ای مبتنی­ بر تاخیراندازی در معلمان دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی و عادی تفاوت معنی‌داری به­ دست ­آمد (۰۰۱/۰ P< )، اما بین سبک‌های مقابله­ ای مبتنی ­بر توکل به خدا، عدم­ درگیری و روش مواجهه مستقیم در معلمان دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی و عادی تفاوت معنی‌داری به دست نیامد (۰۵/۰  P>).

نتیجه گیری: معلمان مدارس دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی نسبت به معلمان مدارس عادی از اصول روان‌شناختی و علوم­تربیتی استفاده بیشتری نموده و از این طریق تلاش می‌­کنند با بهره‌گیری بیشتر از سبک مقابله به­تاخیراندازی؛ مقاومت و طرح عملی خود را برای مقابله با منابع فشارزا افزایش ­دهند.