مطالعات انستیتو فرانس پاستور حاکی از این است که اختلال‌های در خودماندگی‌ ناشی از تغییرات جزیی در ژن‌هایی که ساختار مغز را کنترل می‌کنند. اختلال در خودماندگی و بیماری‌های مرتبط با آن، که اختلال‌های طیف اتیسم شناخته شده،در زمره‌ی‌ بیشترین مشکلات ژنتیکی روان‌شناختی و عصب‌شناختی است. پژوهشگران انستیتو پاستور پارس‌ ،دکتر توماس برگران و همکاران او ژن شانک 3 را در بیش از 200 فرد با اختلالات طیف اتیسم با دقت بسیار مورد ارزیابی قرار دادند. او مبتلا به سندروم آسپرگر-یکی‌ از خفیف‌ترین اختلالات طیف اتیسم-بود ولی گفتار سلیس داشت. برگران و همکاران او به این نتیجه رسیدند که افراد مهارت‌های گفتار،زبان و اجتماعی را به نحو مناسبی‌ پرورش می‌دهند فقط وقتی که دقیقا مقدار درستی از این ژن و سایر ژن‌های مرتبط با اتیسم را داشته باشند.

واژه‌های کلیدی: ژن، اختلال در خودماندگی کودکی، خودماندگی کودکی تغییرات، اختلالات طیف اتیسم، ژن‌های مربوط به اختلال، کروموزوم، تازه‌های پژوهش، قطعه، گفتار شدید و کم‌توانی ذهنی، انستیتو پاستور

متن کامل [DOCX 12 kb]   (3 دریافت)