، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده: (2801 مشاهده)
ارجاع بینایی و شنوایی علاوه بر کاهش شنوایی حسی- عصبی، کاهش شنوایی انتقالی نیز می تواند با تغییر اضافی در آستانهها موجب تداخل در یادگیری شنیداری و برقراری ارتباط شود، از این رو به طور معمول کودک باید برای معاینهی گوش بیرونی و میانی ارجاع شود. شما ممکن است ناخواسته موجب شوید گفتارتان بهطور شنیداری (با استفاده از زیر و بمی بالا یا شدت پایین صدا ) یا بهطور دیداری (صرفا با داشتن دندانهای بزرگ یا دهان کوچک بیحرکت) نامفهوم شود و اگر گفتارتان را سریع یا مبهم ادا کنید ممکن است کودکان حتی با گوش دادن همراه با لبخوانی آن را به اشتباه درک کنند. بهعلاوه، به عنوان یک آموزگار شما باید پیوسته دانشآموزان آسیب دیدهی شنوایی را تشویق کنید تا شما را آگاه کنند چنانچه:1) گفتارتان بیش از اندازه بلند است و موجب واپیچش الگوهای صوتی گفتار می شود؛ 2) گفتارتان بیش از اندازه آرام است، موجب شنیده نشدن عناصر مهم گفتار می شود؛ 3) بیش از اندازه سریع صحبت میکنید و حافظهی کوتاهمدت آنها را خسته میکنید (برخیکودکان این مورد را به عنوان منبع مشکل درکیشان در نظر نمیگیرند). ساختار و محتوای پیام برای آموزگار انتخاب پیام گفتاری میتواند به شدت تحت تاثیر درک دیداری/ شنیداری گفتار بوسیله ی کودک آسیب دیدهی شنوایی قرار بگیرد. معمولا برای آموزگاران و والدین برگزیدن روشهای غیرمعمول و راهبردهای ویژه برای افزایش رشد شنیداری کودکی با آسیب شنوایی ملایم یا متوسط ضروری نیست، مشروط براینکه کودک سمعک ( یا کاشت حلزون شنوایی ) داشته باشد و نزدیک گوینده در محیطی نسبتا آرام حضور یابد و گوینده با قدری دقت گفتارش را تولید کند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
آسیب دیده شنوایی دریافت: 1398/11/2 | پذیرش: 1398/11/5 | انتشار: 1398/11/5 | انتشار الکترونیک: 1398/11/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول