، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده: (3228 مشاهده)
در مطالعه جردن و مونتانی،برخلاف مطالعه استاد،عملکرد کودکان با پیشرفت عادی بهطور معنیداری بهتر از هر دو گروه کودکان صرفا اختلال ریاضیات و دارای اختلال ریاضیات همراه با اختلال خواندن بر روی هر دو نوع از مسایل بود. این مطالعات نشان دادند که گروه دارای اختلال ریاضیات همراه با اختلال خواندن به طور معنیداری بدتر از گروه با پیشرفت عادی در وقایع عددی،صرفنظر از شرایط(مسایل زمان محدود در برابر زمان نامحدود،مسایل ساده در برابر پیچیده)عمل کرد. درحالیکه برخی پژوهشگران دریافتند عملکرد گروه صرفا اختلال ریاضیات با گروه با پیشرفت عادی(جردن و هانیچ،2000)،قابل مقایسه است، دیگران معلوم کردند که این یافته فقط وقتی صادق است که کودکان در شرایط بدون محدودیت زمانی عمل کردند(جردن و مونتانی،1997). در نتیجه،نتایج نشان میدهد که گروه صرفا اختلال ریاضیات وقتی که آنها با مسایل کلامی پیچیده برای حل کردن روبرو میشوند،به زمان طولانیتری نیاز دارند و نویسندگان عملکرد نسبتا پائین این گروه را در شرایط زمان محدود به مشکل اساسی در بازیابی واقعیتها پیوند میدهند. پژوهش آتی باید عملکرد دانشآموزان با اختلال ریاضیات را روی مفاهیم کمی بررسی کند و این مورد را با کودکان با پیشرفت عادی و با عملکرد خودشان در خرده آزمونهای دیگر مثل حل کردن مسایل و محاسبات، مقایسه نماید.
نوع مطالعه:
ترجمه (پایان پذیرفته است) |
موضوع مقاله:
مشکلات يادگيري دریافت: 1398/11/2 | پذیرش: 1398/11/2 | انتشار: 1398/11/2 | انتشار الکترونیک: 1398/11/2
ارسال پیام به نویسنده مسئول