این پژوهش به منظور بررسی میزان نقش فعالیت‌های‌ گروهی فوق برنامه بر سازگاری روانی اجتماعی دانش آموزان استثنایی استان گیلان در سال تحصیلی 85-84انجام گرفته است. برای بررسی نمونه‌ای به حجم 337نفر از دانش‌آموزان‌ استثنایی استان گیلان با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای‌ انتخاب شده و با پرسشنامه‌ی پژوهشگر ساخته‌ی برگرفته از مقیاس رشد اجتماعی واینلند که والدین و معلم مربوط به‌ تفکیک برای دانش‌آموزان برگزیده شده باید به آن پاسخ‌ می‌دادند مورد ارزیابی قرار گرفتند. فعالیت‌های گروهی فوق برنامه‌ای که در این پژوهش‌ مورد سنجش قرار گرفتند شامل اردوها،بازدیدها، عضویت در فعالیت‌های هنری شامل گروه‌های سرود و نمایش و فعالیت‌های ورزشی فوتبال و دومیدانی بود. روش به کار رفته در این پژوهش توصیفی و از نوع‌ همبستگی آن بود. نتایج نشان داد ضریب همبستگی بالایی بین متغیرهای‌ پیش‌بین(فعالیت‌های فوق برنامه)و متغیر ملاک‌ (سازگاری روانی اجتماعی)وجود داشته و تمام متغیرهای‌ پیش‌بین در شرایط همزمان نقش مثبت و تأثیرگذاری بر 2lمتغیر ملاک داشته و نقش تمام آنها در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. همچنین تفاوت معنی‌داری بین سازگاری روانی‌ اجتماعی دانش‌آموزان دختر و پسر مشاهده نشد.در بررسی میزان بیشترین و کمترین نقش فعالیت‌های فوق‌ برنامه به تفکیک برای گروه‌های ناشنوا،چند معلولیتی،کم‌ توان ذهنی و نابینا در رگرسیون همزمان و تفکیکی نیز مشخص شد.برای گروه ناشنوا بیشترین و کمترین نقش به‌ ترتیب مربوط به فعالیت‌های فوق برنامه عضویت در گروه‌ نمایش و اردوی زیارتی و برای گروه چند معلولیتی‌ عضویت در گروه سرود،ورزش دو و میدانی و برای کم‌ توان ذهنی عضویت در گروه سرود و ورزش فوتبال و در نهایت برای گروه نابینا عضویت در گروه سرود و عضویت‌ در گروه نمایش بود.

واژه‌های کلیدی: سازگاری روانی‌اجتماعی دانش‌آموزان استثنایی، سازگاری روانی‌اجتماعی دانش‌آموزان، میزان نقش فعالیت‌های گروهی فوق‌برنامه، نقش فعالیت‌های گروهی فوق‌برنامه، فعالیت‌های گروهی فوق‌برنامه بر سازگاری، برنامه بر سازگاری روانی‌اجتماعی، برنامه، سازگاری روانی، بررسی میزان نقش فعالیت‌های گروهی، سازگاری روانی اجتماعی دانش‌آموزان