بدون هیچ تردیدی روشن است که خدمت آموزشی و توان‌بخشی موجود برای برطرف کردن نیازهای افراد دارای‌ نیازهای ویژه(معلول،کم‌توان و...)کافی نیست و این افراد از فرصت‌های کافی برای پیوستن به زندگی اجتماعی و اشتغال به کار محروم هستند.ایجاد نگرش مثبت نسبت‌ به افراد دارای ناتوانی،فراهم نمودن فرصت‌های برابر و یکسان برای آن‌ها،شناخت نیازهای مختلف افراد و ارزش گذاری به آن‌ها و بالا بردن آگاهی افراد جامعه،شیوه‌های‌ مبارزه با این محرومیت موجود هستند.در چنین وضعیتی، آموزش و پرورش فراگیر مطرح می‌شود.اما مطرح شدن‌ آموزش فراگیر نیاز به انواع نیازسنجی،آسیب‌شناسی، سپس سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی درست دارد.در این‌ مقاله سعی شده است پس از تبیین مختصری از آموزش‌ فراگیر،موانع و تنگناها و آسیب‌های احتمالی آموزش‌ فراگیر نقد و بررسی شود.

واژه‌های کلیدی: آموزش، آموزش فراگیر، آموزش و پرورش، کودکان، آموزش و پرورش فراگیر، آسیب‌شناسی آموزش فراگیر در آموزش، فراگیرسازی، معلول، نیازهای ویژه، استثنایی