جلد 3، شماره 103 - ( 6-1389 )                   شماره 103 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mendeley  
Zotero  
RefWorks
.. Not Available47. J Except Educ 2010; 3 (103)
URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-1530-fa.html
علیزاده حمید. بررسی میزان شیوع و ویژگی های جمعیت شناختی دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در مدارس سما در استان خراسان جنوبی (12تا 18-2-103-1389). تعلیم و تربیت استثنایی. 1389; 3 (103)

URL: http://exceptionaleducation.ir/article-1-1530-fa.html

بررسی میزان شیوع و ویژگی های جمعیت شناختی دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در مدارس سما در استان خراسان جنوبی (12تا 18-2-103-1389)
حمید علیزاده*
، Nashriyeh2005@gmail.com
چکیده:   (3106 مشاهده)
پژوهش زمینه یابی حاضر به دنبال بررسی میزان شیوع و ویژگی های جمعیت شناختی اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در مدارس سما در استان خراسان جنوبی بود. تعداد کل جامعه دانش آموزان 1384 نفر ، شامل 881 پسر و 503 دختر بود . از این تعداد 756 پسر و 383 دختر ساکن بیرجند و 125پسر و 120 دختر ساکن فردوس بودند. در این پژوهش از پرسشنامه ای که بر اساس معیارهای تشخیصی اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی(انجمن روان پزشکی آمریکا، 2000) تهیه شده، استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد که میزان شیوع اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در مدارس سما خراسان جنوبی 57/6 درصد (نوع بی توجه82/2 درصد ، نوع بیش فعال – تکانشگر 82/2 درصد ، نوع مرکب 8/1 درصد) است. بر این اساس، می توان نتیجه گیری کرد که شیوع این اختلال در میان دانش آموزان مدارس سما در حد قابل ملاحظه ای است و این موضوع باید در برنامه ریزی های آموزشی و ارایه خدمات مشاوره ای و روان شناختی مد نظر قرار بگیرد.
واژه‌های کلیدی: میزان شیوع اختلال نارسایی توجه، اختلال نارسایی توجه، میزان شیوع، بیش‌فعالی در مدارس سما، بیش‌فعالی، مدارس سما خراسان جنوبی، دختر، دانش‌آموزان، مدارس سما در استان خراسان، بیرجند
     
نوع مطالعه: اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: اختلالات رفتاري
دریافت: 1398/10/22 | پذیرش: 1398/10/28 | انتشار: 1398/10/28 | انتشار الکترونیک: 1398/10/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.