زمینه: هدف از انجام مطالعۀ حاضر، بررسی چارچوب علمی تحقیقات مرتبط با آسیب‌های زبانی، گفتاری، و ارتباطی کودکان فلج مغزی و همچنین انجام یک جمع‌بندی مطلوب و ارائۀ مناسب‌تر اطلاعات از تحقیقات و مطالعات صورت گرفتۀ پیشین است.
روش: در این مطالعه جست و جوی منابع به صورت کتابخانه‌ای و بررسی سایت‌های اینترنتی مرتبط و معتبر انجام شده است. کتاب‌ها، مقاله‌ها و پایان‌نامه‌ها نیز ملاحظه شده است.
یافته‌ها: گفتارفلجی از تبعات ابتلا به فلج مغزی در این کودکان است که بر اساس شدت آسیب نورولوژیکی ایجاد می‌شود. میزان گفتارفلجی در کودکان مختلف، متفاوت است. برخی از این کودکان علاوه بر آسیب‌های گفتاری به دلیل آسیب‌های ساختاری یا عصب‌شناختی، علایم اختلال بلع یا آبریزش دهان نیز نشان می‌دهند. معمولاً این کودکان آسیب‌های زبانی (هم درکی هم بیانی) نیز نشان می‌دهند که با توجه به شدت فلج مغزی، میزان آسیب زبانی نیز متفاوت است.
 نتیجه گیری: با توجه به وسعت آسیب در فلج مغزی و درگیری مسیرهای عصب‌شناختی لازم است که در برنامۀ درمانی این کودکان به جنبه‌های مختلف از جمله حس، حرکت، شناخت، زبان، گفتار، ارتباط، عواطف و مسایل روان‌شناختی توجه شود. طبیعی است که بهبود این کودکان نتیجۀ همکاری همه جانبۀ گروه درمانی شامل متخصصان توانبخشی، خانواده و اولیای مدرسه خواهد بود.
 

واژه‌های کلیدی: فلج مغزی، گفتارفلجی، آسیب‌های گفتاری و زبانی

متن کامل [PDF 228 kb]   (223 دریافت)