زمینه: از آن‌جایی که کودکان دارای فلج‌مغزی نیمی از طول روز را در مدرسه سپری می‌کنند، بنابراین اتخاذ وضعیت­های خاص می ­تواند در بهبود و پیشرفت جسمی آن‌ها تاثیرگذار باشد. این وضعیت‌ها افزون‌بر ایجاد بدشکلی­های ظاهری منجر به کاهش ظرفیت تنفسی و ریوی این کودکان می‌شود و در پی آن مشکلات دیگری را نیز به‌همراه دارد.

نتیجه­‌گیری: در این مقاله پس از ارایه مقدمه‌ای کوتاه، به بیان برخی راهکارهای کلی به‌منظور بهبود نشستن و وضعیت‌های مطلوب برای کودکان دارای فلج‌مغزی پرداخته شده که همه این راهکارها نیازمند یک همکاری چندجانبه توسط کاردرمانگران، معلمان، والدین و کارکنان مدارس دانش‌آموزان با نیازهای ویژه است.