زمینه: آموزش دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی همواره به انرژی و انگیزه بسیار زیادی نیاز دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تنیدگی‌شغلی و رضایت‌شغلی معلمان دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی و معلمان دانش‌آموزان عادی انجام شد.

روش: این پژوهش علی- مقایسه‌ای روی 120معلم زن و مرد (60معلم دانش‌آموز با کم‌توانی‌ذهنی و60معلم دانش‌آموز عادی) شاغل به تدریس در مدارس ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 95-1394 انجام شد. روش نمونه‌گیری به شیوه دردسترس انجام شد و برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس رضایت‌شغلی بری فیلد و روث (1951) و تنیدگی شغلی صفارزاده (1377) استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که بین معلمان دانش‌آموزان با کم‌توانی‌ذهنی و معلمان دانش‌آموزان عادی در رضایت‌شغلی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0>P) ولی در تنیدگی‌شغلی 2گروه تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0P>) و معلمان زن نسبت به معلمان مرد رضایت شغلی کمتر و تنیدگی شغلی بیشتری را تجربه می‌کنند (01/0>P).

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تدریس دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی به علت دشواری‌ها و چالش‌هایی که برای معلمان ایجاد می‌کند، بر رضایت‌شغلی آن‌ها تاثیر منفی دارد، بنابراین از طریق فراهم آوردن امکانات رفاهی بیشتر و تلاش در جهت کاهش دغدغه‌ها و مشکلات معلمان کودکان با کم‌توانی‌ذهنی می‌توان سطوح رضایت‌ شغلی آن‌ها را افزایش داد.