زمینه: مشکلات رفتاری دانش‌آموزان چند معلولیتی، آن‌ها را با دشواری‌های متعدد شخصیتی و عاطفی مواجه کرده که این امر سازگاری با محیط را برایشان دشوار می‌کند. تعاملی که بین کاهش مشکل رفتاری، رشد اجتماعی و رشد حرکتی برقرار است، منجر شده تا فعالیت‌های جسمی و حرکتی در روند کاهش مشکلات رفتاری، نقش مهمی ایفا کنند. حال اگر این فعالیت‌های حرکتی از طریق بازی به دانش‌آموزان ارایه شود، تاثیر آن بر کاهش مشکلات رفتاری افزایش خواهد یافت. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرین بازی‌های حرکتی اجتماعی بر کاهش مشکلات رفتاری دانش‌آموزان چندمعلولیتی بود.

روش: پژوهش حاضر، به‌صورت بررسی تک‌آزمودنی با استفاده از طرح سری‌های زمانی گروهی (AB) انجام شد. نمونه پژوهش را 2 نفر از دانش‌آموزان پسر چندمعلولیتی (کم‌توان‌ذهنی همراه با فلج‌مغزی) شاغل به تحصیل در دوره مهارت‌های پیش‌حرفه‌ای شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 92- 1391 تشکیل دادند. گردآوری داده‌ها برای بررسی وضعیت مشکلات ‌رفتاری آزمودنی‌ها، با به کاربردن پرسش‌نامه مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت و تحلیل داده‌های حاصل از ارزیابی مشکلات رفتاری آزمودنی‌ها نیز با استفاده از روش تحلیل چشمی انجام شد.

یافته‌ها: یافته‌های حاصل از ارزیابی مشکلات رفتاری آزمودنی‌ها در پیش و پس از تمرین بازی‌های حرکتی اجتماعی که به وسیله معلم و والدین جمع‌آوری شد، نشان داد بازی‌های حرکتی اجتماعی می‌تواند تا 2 برابر، نمره‌های آزمودنی‌ها را در هر یک از 3 زیرمقیاس رفتارهای برون‌نمود، رفتارهای درون‌نمود و بیش‌فعالی کاهش دهد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از پژوهش حاضر که نشان از تاثیر تمرین بازی‌های حرکتی اجتماعی بر کاهش مشکلات رفتاری دانش‌آموزان چند‌معلولیتی دارد، پیشنهاد می‌شود مسئولان آموزش‌وپرورش استثنایی، اقدام به برگزاری دوره‌هایی برای افزایش آگاهی مربیان و والدین از تاثیرات انجام این بازی‌ها کنند.