زمینه: این پژوهش با هدف شناسایی طرح مشکلات و روش‌های ارزیابی و درمان کودکان و نوجوانان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی انجام شد. خطری که در زمینه تشخیص این اختلال وجود دارد این‌که گاهی اوقات دامنه وسیعی از رفتارهایی که به علل متعددی ایجاد می‌شوند، به اشتباه به‌عنوان اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی تشخیص داده شوند.

نتیجه گیری: متخصصان مدرسه و بالینی باید در تشخیص، دقیق باشند و زمینه خانوادگی و سایر ملاک‌های تشخیصی را به‌دقت در نظر بگیرند. ارزیابی بالینی این اختلال باید جامع و چندبعدی باشد و پس از ارزیابی جامع و تشخیص دقیق، مداخله‌های درمانی آغاز شود. در فرآیند درمان کودکان و نوجوان دارای اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی انواع مختلفی از مداخله‌های دارویی و روان‌شناختی مورد توجه قرار گرفته که شامل درمان دارویی، مداخله‌های رفتاری، شناختی- رفتاری، آموزش والدین، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش آرمیدگی و درمان‌های چند الگویی است. برنامه درمانی جامع، برنامه‌ای است که والدین، معلمان، روان‌شناسان مدرسه، پزشکان و متخصصان بالینی در اجرای آن با هم مشارکت و همکاری موثر داشته باشند.