هدف از این پژوهش بررسی اثر استفاده از روش نمایش بداهه بر بهبود مهارت­های نگارشی کودکان  آسیب دیده شنوایی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانش­آموزان ناشنوا مقطع ابتدایی شهرستان ورامین در پایه­های چهارم و پنجم ابتدایی در سال تحصیلی 92-91 تشکیل می­دادند که در مجموع82  نفر در قالب 8 کلاس بودند و دامنه سنی آنها 10 تا 13 سال بوده و معلولیت دیگری غیر از آسیب شنوایی نداشتند. نمونه پژوهش به طور مساوی از هر پایه تحصیلی و به شکل تصادفی انتخاب شد و نیمی از آنها به طور تصادفی گروه گواه و نیمی دیگر گروه کنترل را تشکیل می داد. تعداد هر یک از گروه های کنترل و گواه با توجه به حجم جامعه آماری 19 نفر بود  (نمونه گیری تصادفی ساده). برای جمع آوری اطلاعات از آزمون محقق ساخته استفاده شد و برای آزمون فرضیه­ها از روش آمار استنباطی، برحسب مورد از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. مقدار  Fمحاسبه شده برای عامل گروه، 59/32  بود که معنی­دار است (001/0>p ). نتایج نشان داد که این شیوه در بهبود مهارت­های نگارشی کودکان آسیب دیده شنوایی موثر است.