جویدن ناخن عادتی است که در بسیاری از مردم، به ویژه کودکان و نوجوانان دیده می شود. بسیاری از متخصصان بالینی معتقدند عادت جویدن ناخن از ناآرامی و اضطراب ناشی می شود. ممکن است دانش آموزان، به ویژه آنهایی که دارای ناتوانی هستند، حواسشان به راحتی از آموزش منحرف شود، و هدف توجه منفی همسالان قرار گیرند و یا به خاطر مشکلات ناشی از عادت جویدن ناخن، از حقوق اجتماعی خود محروم شوند. اگر چه آموزگاران باید مشکلات رفتاری شدید دانش آموزان را در کلاس درس در اولویت قرار دهند، اما باور نویسندگان بر این است آموزگاران با کمک به دانش آموزان در اصلاح مسائل رفتاری خفیف تر مانند جویدن ناخن، کیفیت زندگی آنان را به طور چشمگیری بهبود بخشیده اند. این پژوهش تاثیر رویکردهای ساده، غیر تهاجمی و غیر تنبیهی استفاه از یادآورهای کلامی رمزی و وارونه سازی عادت را برای کاهش جویدن ناخن در کلاس مورد بررسی قرار داده کاهش است.

واژه‌های کلیدی: در فایل منابع موجود می باشد