دانش‌آموزانی که بیشترین نیاز به دلگرمی را دارند، غالبا کمتر احتمال دارد آن را دریافت کنند.به نظر روان‌پزشک برجسته،رادولف درایکورس‌"مهم‌ترین‌ مهارت بزرگ کردن در فضای جامعه مردم‌سالار توانایی دلگرم کردن کودک است‌"(1791). درایکورس دلگرمی را مهم‌ترین کیفیت منفرد در همراه شدن با دیگران تلقی می‌کند.آنقدر مهم که‌ فقدان آن می‌تواند به عنوان تأثیر عمده‌ی سوءرفتار تلقی شود.دینک مایر و لوسونسی‌(1996) تصدیق‌ کردند که دلگرمی عنصر کلیدی در تمامی روابط مثبت شخصی و حرفه‌ای است. به فرض اینکه دلگرمی حقیقتا حیاتی‌ترین جنبه‌ رشد اجتماعی کودک باشد،باید گفت تعداد کمی از مربیان،مشاوران و والدین این واقعیت را به‌طور کامل‌ درک کرده‌اند.امروزه دلگرمی شدیدا مورد نیاز است. همان‌طور که گیاهان به آب نیاز دارند،کودکان و آموزگاران نیز نیازمند دلگرمی‌اند.فراگیری ابزارهای‌ دلگرمی برای بهبود روابط و ایجاد مشارکت در خانه و مدرسه ضروری است.این مقاله رفتارها،زبان و راهبردهای لازم برای دلگرمی اثربخش که کلیدی‌ برای موفقیت در برانگیختن دانش‌آموزان کم‌توفیق یا دلسردشده است را ارائه می‌نماید.

واژه‌های کلیدی: دلگرمی، کودک، دانش‌آموزان، ابزارهای دلگرمی، درایکورس، اوانز، مدارس، مشارکت، والدین، درایکورس دلگرمی