این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش حافظه کاری و روش سازماندهی بر بهبود عملکرد نوشتاری دانش آموزان با اختلال بیان نوشتاری انجام شده است. پژوهش حاضر با روش نیمه تجربی و با طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل اجرا گردیده است. بدین منظور با استفاده از روش های نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و نمونه گیری در دسترس، نمونه ای به تعداد 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شد؛ سپس متغیر مستقل «حافظه کاری » در طی 20 جلسه یک ساعته و متغیر مستقل «سازماندهی» در طی 30 جلسه یک ساعته بر روی گروه آزمایش اعمال گردیدند و پس از آن، جهت آزمون فرضیه ها از روش های آماری تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه، t مستقل و تعقیبی شفه استفاده گردید. ابزارهایی که در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند، عبارت بودند از: آزمون عصب شناختی کولیج (که توسط والدین تکمیل گردید) و آزمون حافظه کاری کورنولدی و سه موضوع انشا که در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردیدند. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش حافظه کاری و روش سازماندهی بر بهبود عملکرد نوشتاری دانش آموزان با اختلال بیان نوشتاری از نظر آماری تأثیر معناداری داشته است. اما،تفاوت معناداری از نظر آماری بین آموزش حافظه کاری و روش سازماندهی بر بهبود عملکرد نوشتاری دانش آموزان با اختلال بیان نوشتاری وجود نداشته است. بنابراین، آموزش این دو راهبرد به دانش آموزان با اختلال بیان نوشتاری پیشنهاد می گردد.

واژه‌های کلیدی: حافظه کاری و روش سازماندهی، روش سازماندهی بر بهبود عملکرد، بهبود عملکرد نوشتاری دانش‌آموزان، آموزش حافظه کاری و روش، تأثیر آموزش حافظه کاری، اختلال بیان نوشتاری، دانش‌آموزان با اختلال بیان، آموزش، آزمون، بررسی تاثیر آموزش حافظه کاری