زمینه: برخی مشکلات یا ناکارآمدی‎ها در شیوه‎های آموزشی ناشنوایان را می‎توان ناشی از این امر دانست که حق آموزشی و نیاز ناشنوا به فراگیری علوم، دروس و دانش‌های رایج در نظام آموزشی کشور، با نیاز وی به یادگیری زبان فارسی به صورت مجزا پاسخ داده نمی‎شود و اصولاً به مجزا بودن این دو نیاز آموزشی، به خصوص برای کودکان ناشنوا توجه نمی‎شود. دراین مقاله با استناد به یافته‎های پژوهشگران ایرانی و غیرایرانی نشان خواهیم داد که دانش‎آموز ناشنوا فردی دوزبانه است و زبان فارسی زبان اصلی وی نیست.
نتیجه گیری: از این رو راهکار پیشنهادی برای آموزش ناشنوایان که در این مقاله ارائه می‎شود، راهکار آموزش دوزبانه است. بدین صورت که علوم و دروس مختلف رایج در نظام آموزشی کشور را به زبان اول ناشنوایان، یعنی به زبان اشاره به او آموزش دهیم و یادگیری زبان فارسی را با روش‎های مخصوص آموزش زبان دوم و در مسیر موازی ببریم.
 

واژه‌های کلیدی: آموزش ناشنوایان، دوزبانگی، زبان اشاره ایرانی، آموزش زبان دوم

متن کامل [PDF 195 kb]   (234 دریافت)