زمینه و هدف: بیشتر شنوایی‌شناسانی که وارد این حوزه می‌شوند آموزش خاصی در مشاوره نمی‌بینند و راهنمایی اندکی به آنها می‌شود تا بدانند چگونه به طور مؤثری با هر مُراجع ارتباط برقرار کنند. امروزه رشد مشاوره به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر کار بالینی در شنوایی‌شناسی به روندی قاعده‌مند و به‌خوبی تعریف‌شده آغاز شده است. آنها به عنوان مشاوران غیرحرفه‌ای می‌توانند به مُراجعان خشمگین، افسرده، تندخو، یا مضطرب کمک کنند تا بدانند چگونه کم‌شنوایی بر زندگی فرزندشان اثر ‌می‌گذارد و در موارد نگرانی‌های نامرتبط با کم‌شنوایی (مثلاً، آزارهای خانگی، دارودرمانی، بیکاری اعضای خانواده، ...) باید مرزهای حرفه‌ای خود را تشخیص داده و این مُراجعان را به مراکز یا متخصصان مناسب ارجاع دهند.
رویکردهای مشاوره‌ای بسیار متفاوتی وجود دارد، تقریباً 400 رویکرد که این تعداد رو به افزایش است. رویکردهای مشاوره‌ای با والدین کودک ناشنوا به چهار گروه اصلی دسته‌بندی می‌شوند.
نتیجه‌گیری: از آنجا که هیچ نظریه، راهبرد یا تکنیکی همیشه مؤثر نیست خردمندانه آن است که هنگام کار با گسترۀ وسیع سنی، تأخیرها و اختلال‌ها، و انواع شخصیت‌ها خود را به یک نظریه محدود نکنیم. بنابراین، شنوایی‌شناسان ممکن است از چندین رویکرد درمانی برای یک مراجع یا خانواده استفاده کنند. رویکردهای مشاوره‌ای که بالین‌گر انتخاب و استفاده می‌کند اغلب وابسته است به جهت‌گیری شخصی بالین‌گر (انسانگرایانه، رفتارگرایانه، ...)، آنچه بالین‎‌گر در درمان آموخته، و آنچه در گذشته کارآیی خود را نشان داده. اگرچه در دو دهۀ گذشته برخی رویکردها نسبت به بقیه اعتبار بیشتری به دست آورده‌اند یک چهارچوب نظری یا درمانی «بی‌عیب‌ونقصی» وجود ندارد. لازم است شنوایی‌شناسان برای ارتباط مؤثر با مراجعان و خانواده‌های آنها مفاهیم، راهبردها و تکنیک‌ها را از قالب‌های مشاوره‌ای گوناگونی بگیرند. این مقاله اطلاعاتی درباره هر رویکرد به دست می‌دهد تا به شنوایی‌شناس در گزینش رویکرد مناسب مشاوره با والدین کودک کم‎‌شنوا/ناشنوا کمک کند.

واژه‌های کلیدی: رفتاردرمانی عقلانی-‌هیجانی، رویکرد التقاطی، رویکرد انسان‌گرایانه، رویکرد رفتاری، رویکرد شناختی، کودکان ناشنوا. مشاوره.

متن کامل [PDF 5447 kb]   (40 دریافت)