زمینه:­ همواره با توجه به آن­که وجهی از انسان­ها، شامل هیجان و درک اجتماعی می­باشد، بنابراین در بسیاری از تصمیم­ها و رویداد­ها این ویژگی­ها تاثیر­گذار است، مخصوصا در شرایط ارتباطی با افراد کم­توان که در وضعیت به مراتب نامناسب­تری به تناسب افراد بهنجار می­باشند. با توجه به مطلب فوق هدف پژوهش حاضر بررسی پیش­بینی بخشایشگری از روی میزان خشم وخود­شفقتی در مادر­یاران مراکز توانبخشی افراد کم­توان ذهنی است.
روش: روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 415 مادریار مراکز توانبخشی افراد کم­توان ذهنی سطح استان گلستان تشکیل دادند و با توجه به طرح پژوهش با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده 200 نمونه انتخاب شدند و جمع­آوری اطلاعات به صورت فردی و در مراکز انجام گردید. در این پژوهش از پرسشنامه بخشودگی احتشام­زاده و همکاران (1389)، پرسشنامه میزان خشم باس و پری و پرسشنامه خود­شفقتی فرم بلند استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در مجموع بین تمامی خرده مقیاس­های میزان خشم با بخشایشگری همبستگی معکوس و بین خرده مقیاس های خودشفقتی با بخشایشگری همبستگی مستقیم معناداری وجود دارند، همچنین مولفه­ی انزوا (19/0)، احساس مشترک انسانی (30/0)، مهربانی با خود (32/0) وکینه­توزی (34/0) توان پیش­بینی بخشایشگری را دارا می باشند.
نتیجه گیری: به طور کلی بخشایشگری تحت تاثیر مولفه­های هیجانی می­باشد و تلوحیات کاربردی بسیاری در حیطه­های درمانی و آموزشی در مراکز نگهداری کودکان کم توان ذهنی می­تواند داشته باشد.


 

واژه‌های کلیدی: بخشایشگری، میزان خشم، خود شفقتی، مادریار

متن کامل [PDF 180 kb]   (275 دریافت)