زمینه و هدف: در حال حاضر حدود 5 تا 6درصد از دانش‌آموزان دارای اختلال هماهنگی رشدی هستند. این اختلال نوعی ناتوانی عصبی‌حرکتی است. در این اختلال، ناتوانی در هماهنگی حرکتی موجب مشکلاتی در فعالیت‌های روزمره زندگی یا پیشرفت تحصیلی کودک می‌شود. این کودکان به‌طورمعمول مشکلاتی در مهارت‌های حرکتی ظریف یا درشت دارند و در انجام عملکردهای حرکتی نسبت‌به همسالان خود به‌طورمعمول کند‌تر، بی‌دقت‌تر و بی‌ثبات‌تر هستند.

نتیجه‌گیری: در این مقاله به بررسی تاریخچه‌ و تعریف فعلی این اختلال، شیوع، سبب‌شناسی، اختلال‌های همراه، اثر آن بر زندگی کودک و تشخیص آن پرداخته می‌شود. در پایان مقاله به‌طورخلاصه درمان‌هایی که در مورد این کودکان انجام گرفته، بررسی می‌شود و همچنین نتایج پژوهش‌های جدید با تصویربرداری عصبی از مغز این کودکان شرح داده شده است.